Langzaam naar de wijnstreek
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
25 Augustus 2014 | Spanje, Estella
Even vooraf, ik krijg vragen en reacties van mijn gewaardeerde lezertjes, ik heb overwogen de fanmail allemaal persoonlijk te beantwoorden, maar jullie begrijpen het, dat kost veel te veel tijd gezien het groot aantal reacties ;-), er moet ook gelopen..... Dus ik zal de antwoorden in mijn volgende dagboeken verwerken. Bijkomend effect dat ik zo jullie aan mij bindt vanuit de veronderstelling dat je ook antwoord wilt op je vraag. Maar ja soms zijn vragen veel interessanter dan de antwoorden.
Tja terecht die titel realiseerde me ik vanochtend. Heel langzaam is het landschap aan het veranderen, bijna zo langzaam dat je het niet merkt. Toen ik in de Pyreneeën over kwam was er allen sprake van bos en weiden. Daar worden alleen koeien en paarden, met een grote bel (daar stelt dat katje bij ons niets bij voor). Er zijn daar overigens heel veel paarden, maar ik heb niemand zien rijden die dagen, wellicht worden ze voor een deel bij het stierenvechten gebruikt, maar ik vermoed dat voor deze paarden geldt dat er een hoge peuzelfactor is. Maar ze verdwijnen in ieder geval niet in die niet te vinden droge worst. Tijdens mijn wandeling valt het me daar wel op dat het er zo stil is. Ik stond midden in een wei, met wel 30 paarden om me heen, en het enige wat je hoorde was het malen van hun kiezen.
Maar terug naar het landschap, van bos en wei is het de afgelopen dagen veranderd in korenvelden, die overigens allemaal al gemaaid en deels geploegd zijn. Er zitten heel veel stenen in de grond, die roodachtig bruin is. Vanaf vandaag zie ik meer en meer wijngaarden.
Gister ben ik na het dagboek nog even het stadje ingelopen, het was snoeiheet, en iedereen bleef in de schaduw. Ik heb de foto's aan het verhaal van gister toegevoegd. Een indrukwekkende kerk met heel veel vergulde beelden. Het rijke roomse leven heeft hier welig getierd. En hoewel er meer gelovigen zijn dan in Nederland (zowel absoluut als relatief) is het hier ook op zijn retour. Overigens is te laat komen in de kerk hier blijkbaar een sport, want toen ik gister om 12 een kerk wilde binnen gaan zag ik dat de mis net begon. Daarna kwam ik nog hele volksstammen tegen die zich nog naar de kerk haastten. Misschien op het laatste moment door "di mamma" alsnog naar de kerk gejaagd.
Het eten in de albergue "santiago apostolu" was uitstekend. Mijn tafelgenoot was een Ier. Leuke vent van 30. Binnen de kortste keren zijn we in een diep gesprek geraakt. Hij vertelde onder meer dat hij een klein boekje bijhield waarin hij meldde waarvoor hij dankbaar was. Op die manier stimuleerde hij zijn positieve manier van kijken. In bed dacht ik er even over en merkte dat ik tal van kleine "dankbaarheidsmomenten" van deze dag kon opnoemen.
Toen ik mijn rugzak aan het inpakken was, ging plots het licht uit. Dat is toch onhandig als pas halverwege bent. Grappig dat sommige dingen waar je zelf niet aan gedacht hebt, maar bijvoorbeeld de kinderen wel, zo handig zijn. Dat geldt in ieder geval voor een zaklamp.
Vandaag om 6.25 uur op weg. Ontbijt is niet te krijgen hier, dus dat scharrel ik onderweg bij elkaar. Na een korte afdalingen lang en bijna effen pad. Dat is ook fijn, want het is best donker, en een zaklamp helpt wel, maar minder obstakels helpt meer. Jammer genoeg loopt het pad bijna evenwijdig met de snelweg, dus er razen nogal wat auto's voorbij. Dan, om over de snelweg heen te komen een heel forse klim. Omdat het veel warmer is dan de voorgaande dagen heb ik vest en broekspijpen al lang in de rugzak zitten. In een dorpje een heerlijk broodje met Franse kaas. Ook koop ik een stokbrood dat aan de zijkant van mijn rugzak gaat. Ik neem echt even rust, babbel wat met mede wandelaars. Je merkt dat de spreiding is van zeer gelovig tot alleen wandelen leuk vinden, en "ik moest thuis even weg, mijnouders zaten me te veel op de nek" heb ik ook verschillende keren gehoord. De echte pelgrims (ik bedoel zij die uit geloofsoverweging lopen, want ik ken de definitie van pelgrim niet) spreken nauwelijks, en regelmatig zie je mensen die met een rozenkrans biddend voorbij komen. Maar soms komen er ook hele groepen snaterend langs. Overigens is het soms best druk, de vergelijking met de "koopgoot" in Rotterdam maakte ik al eerder, maar de Kalverstraat mag ook, de hotels zijn echter wel veel goedkopers, vandaag 6 euro.
Na een pittig stuk wandelen, al babbelend met een Deense, een heerlijke koffie lurken in lorka, doen hun naam eer aan in dat dorp. Ik zit naast een Nederlandse, maar ze komt uit zuid Afrika, dus binnen de kortste keren hebben we het over gedichten van Breiten Breitenbach, de muziek van Stef Bos, apartheid, economische groei en de verschillen tussen Nederlands en zuid Afrikaans als taal. Weer stuf om op te kauwen.
Dan de laatste etappe alleen,man wat is het heet. Goede vrienden van ons hebben een hond die dan van schaduw naar schaduw loopt, slim beest, heb ik ook maar gedaan. Maar de laatste 2 km vol in de zo'n, pfffft. Ik filosofeer nog maar eens over die boeken, inmiddels ben ik aan een boek bezig dat via de relativiteitstheorie van Einstein (waarin onder meer tijd als 4e dimensie wordt toegevoegd, en waarin wordt aangetoond dat je afstand eigenlijk ook in tijd kunt definieren via de snelheid van het licht), een poging wordt gedaan om een meer technocratische verklaring te geven van de samenhang tussen onze waarnemingen en god. Ik weet eigenlijk niet of ik dat wel wil weten, want misschien is het mystieke deel van geloof alleen wel voldoende. Daarnaast is het voor mij als weinig wiskundig mens een moeilijk boek. Maar ik ben ook nieuwsgierig, dus ik lees door.
Ik ben om 12.30 in de gemeentelijke refuge van estella. Is prima verzorgd, grote keuken, was en drooggelegenheid, prima douches. Dus alle voorzieningen die je nodig hebt. Heb een Vlaming als buur.
Het is nu 15 uur. Zo even nog wat foto's toevoegen en dan ga ik eens wat kerken bekijken, want die hebben ze hier in alle stijlen. En de stella'se kerken zijn befaamd, dus dat laat ik me niet ontglippen. Daarna boodschappen en naar de "Zapatero" om te kijken of mijn schoenen nieuwe hakken kunnen krijgen.
Over dat laatste uitgebreid met bever, de leverancier gecommuniceerd, hun suggestie om als ik terug ben even langs te komen haalde het kwaadste in me boven. Dus toch nog niet helemaal "zen" ;-)
En tot slot, ik heb deze tekst zorgvuldig nagelezen op tikfouten. Een van mijn dochters attendeerde me erop dat ik hier had willen schrijven, maar daarvoor de term voor "een dame van lichte zeden" had getypt, ja pap, dat kan echt niet hoor!! Wat moeten je collega's niet van je denken. Ach het lieve kind heeft gelukkig nooit mijn zakelijke mails hoeven te interpreteren ;-)
Groeten
Tja terecht die titel realiseerde me ik vanochtend. Heel langzaam is het landschap aan het veranderen, bijna zo langzaam dat je het niet merkt. Toen ik in de Pyreneeën over kwam was er allen sprake van bos en weiden. Daar worden alleen koeien en paarden, met een grote bel (daar stelt dat katje bij ons niets bij voor). Er zijn daar overigens heel veel paarden, maar ik heb niemand zien rijden die dagen, wellicht worden ze voor een deel bij het stierenvechten gebruikt, maar ik vermoed dat voor deze paarden geldt dat er een hoge peuzelfactor is. Maar ze verdwijnen in ieder geval niet in die niet te vinden droge worst. Tijdens mijn wandeling valt het me daar wel op dat het er zo stil is. Ik stond midden in een wei, met wel 30 paarden om me heen, en het enige wat je hoorde was het malen van hun kiezen.
Maar terug naar het landschap, van bos en wei is het de afgelopen dagen veranderd in korenvelden, die overigens allemaal al gemaaid en deels geploegd zijn. Er zitten heel veel stenen in de grond, die roodachtig bruin is. Vanaf vandaag zie ik meer en meer wijngaarden.
Gister ben ik na het dagboek nog even het stadje ingelopen, het was snoeiheet, en iedereen bleef in de schaduw. Ik heb de foto's aan het verhaal van gister toegevoegd. Een indrukwekkende kerk met heel veel vergulde beelden. Het rijke roomse leven heeft hier welig getierd. En hoewel er meer gelovigen zijn dan in Nederland (zowel absoluut als relatief) is het hier ook op zijn retour. Overigens is te laat komen in de kerk hier blijkbaar een sport, want toen ik gister om 12 een kerk wilde binnen gaan zag ik dat de mis net begon. Daarna kwam ik nog hele volksstammen tegen die zich nog naar de kerk haastten. Misschien op het laatste moment door "di mamma" alsnog naar de kerk gejaagd.
Het eten in de albergue "santiago apostolu" was uitstekend. Mijn tafelgenoot was een Ier. Leuke vent van 30. Binnen de kortste keren zijn we in een diep gesprek geraakt. Hij vertelde onder meer dat hij een klein boekje bijhield waarin hij meldde waarvoor hij dankbaar was. Op die manier stimuleerde hij zijn positieve manier van kijken. In bed dacht ik er even over en merkte dat ik tal van kleine "dankbaarheidsmomenten" van deze dag kon opnoemen.
Toen ik mijn rugzak aan het inpakken was, ging plots het licht uit. Dat is toch onhandig als pas halverwege bent. Grappig dat sommige dingen waar je zelf niet aan gedacht hebt, maar bijvoorbeeld de kinderen wel, zo handig zijn. Dat geldt in ieder geval voor een zaklamp.
Vandaag om 6.25 uur op weg. Ontbijt is niet te krijgen hier, dus dat scharrel ik onderweg bij elkaar. Na een korte afdalingen lang en bijna effen pad. Dat is ook fijn, want het is best donker, en een zaklamp helpt wel, maar minder obstakels helpt meer. Jammer genoeg loopt het pad bijna evenwijdig met de snelweg, dus er razen nogal wat auto's voorbij. Dan, om over de snelweg heen te komen een heel forse klim. Omdat het veel warmer is dan de voorgaande dagen heb ik vest en broekspijpen al lang in de rugzak zitten. In een dorpje een heerlijk broodje met Franse kaas. Ook koop ik een stokbrood dat aan de zijkant van mijn rugzak gaat. Ik neem echt even rust, babbel wat met mede wandelaars. Je merkt dat de spreiding is van zeer gelovig tot alleen wandelen leuk vinden, en "ik moest thuis even weg, mijnouders zaten me te veel op de nek" heb ik ook verschillende keren gehoord. De echte pelgrims (ik bedoel zij die uit geloofsoverweging lopen, want ik ken de definitie van pelgrim niet) spreken nauwelijks, en regelmatig zie je mensen die met een rozenkrans biddend voorbij komen. Maar soms komen er ook hele groepen snaterend langs. Overigens is het soms best druk, de vergelijking met de "koopgoot" in Rotterdam maakte ik al eerder, maar de Kalverstraat mag ook, de hotels zijn echter wel veel goedkopers, vandaag 6 euro.
Na een pittig stuk wandelen, al babbelend met een Deense, een heerlijke koffie lurken in lorka, doen hun naam eer aan in dat dorp. Ik zit naast een Nederlandse, maar ze komt uit zuid Afrika, dus binnen de kortste keren hebben we het over gedichten van Breiten Breitenbach, de muziek van Stef Bos, apartheid, economische groei en de verschillen tussen Nederlands en zuid Afrikaans als taal. Weer stuf om op te kauwen.
Dan de laatste etappe alleen,man wat is het heet. Goede vrienden van ons hebben een hond die dan van schaduw naar schaduw loopt, slim beest, heb ik ook maar gedaan. Maar de laatste 2 km vol in de zo'n, pfffft. Ik filosofeer nog maar eens over die boeken, inmiddels ben ik aan een boek bezig dat via de relativiteitstheorie van Einstein (waarin onder meer tijd als 4e dimensie wordt toegevoegd, en waarin wordt aangetoond dat je afstand eigenlijk ook in tijd kunt definieren via de snelheid van het licht), een poging wordt gedaan om een meer technocratische verklaring te geven van de samenhang tussen onze waarnemingen en god. Ik weet eigenlijk niet of ik dat wel wil weten, want misschien is het mystieke deel van geloof alleen wel voldoende. Daarnaast is het voor mij als weinig wiskundig mens een moeilijk boek. Maar ik ben ook nieuwsgierig, dus ik lees door.
Ik ben om 12.30 in de gemeentelijke refuge van estella. Is prima verzorgd, grote keuken, was en drooggelegenheid, prima douches. Dus alle voorzieningen die je nodig hebt. Heb een Vlaming als buur.
Het is nu 15 uur. Zo even nog wat foto's toevoegen en dan ga ik eens wat kerken bekijken, want die hebben ze hier in alle stijlen. En de stella'se kerken zijn befaamd, dus dat laat ik me niet ontglippen. Daarna boodschappen en naar de "Zapatero" om te kijken of mijn schoenen nieuwe hakken kunnen krijgen.
Over dat laatste uitgebreid met bever, de leverancier gecommuniceerd, hun suggestie om als ik terug ben even langs te komen haalde het kwaadste in me boven. Dus toch nog niet helemaal "zen" ;-)
En tot slot, ik heb deze tekst zorgvuldig nagelezen op tikfouten. Een van mijn dochters attendeerde me erop dat ik hier had willen schrijven, maar daarvoor de term voor "een dame van lichte zeden" had getypt, ja pap, dat kan echt niet hoor!! Wat moeten je collega's niet van je denken. Ach het lieve kind heeft gelukkig nooit mijn zakelijke mails hoeven te interpreteren ;-)
Groeten
-
25 Augustus 2014 - 15:30
Theo:
Hee Peter!
Mooi man, je verhalen. Je laat je toch niet teveel censureren, he?!
Groetjes van Theo P. -
25 Augustus 2014 - 17:38
Marjo:
Ha die Pe,
Toch moeilijk voor te stellen dat jij loopt te zweten en wij hier een extra hemd aantrekken, omdat het kil is. Het regent ook veel, maar jij zou denken in termen van groeizaam weer ;-).
Neem je ook de tijd om onderweg goed rond te kijken? Tenslotte hang je volgend jaar rond deze tijd waarschijnlijk boven een begroting o.i.d. Dan lijkt me wandelen toch aantrekkelijker.
doei, zussie
-
25 Augustus 2014 - 18:08
Ellen:
Hoi Peter,
Mooi verhaal weer en ik hoop dat je de schoenmaker inmiddels gevonden hebt.
Groeten terug, ook van Eric. -
25 Augustus 2014 - 19:44
Ted:
Hoi Peter,
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen. Afgelopen dagen moest ik mijn zoon emigreren (lees verhuizen) naar Brussel en had daardoor wat achterstand opgelopen met je verhaal. Heerlijk om jouw hersenspinsels te lezen die je onderweg op doet en waar je ons zo mooi deelgenoot van maakt.
Ik kan me overigens nog heel goed herinneren dat je vooraf tegen me zei dat je liefst helemaal geen contact/communicatie met hier wilde hebben omdat zoiets je inzichten misschien zouden kunnen beïnvloeden.
Als professionele pelgrim (zoals je dat noemt) kan ik me dat voorstellen, maar gezien de verslagen die je nu schrijft beleef je er volgens mij zelf minstens zoveel plezier aan en als wij; blijven doen dus.
Ben nog wel benieuwd of daar in Spanje ook vrolijke konijntjes rond huppelen of zijn het daar allemaal haasjes?
Peet, geniet van wat je ziet en doet en maak je vooral geen zorgen of je het haalt, dat zit (helaas) al in je genen opgesloten.
Groetjes
Ted -
25 Augustus 2014 - 19:51
Peet ("grote Broer"):
hoi Peter, ik werd al ongerust zeg, je bent al een week weg en nog steeds had ik niks van je gehoord en dat, terwijl ik je nota bene als verjaardagscadeau ( 3aug.) nog wel mijn mailadres heb gegeven, ik geloof zelfs dat het de 3e keer dit jaar is dat ik me deze moeite heb getroost.:-) maar....... voor een goede vriend als jij is mijn hart groot (oud huissens gezegde)
Ook voel me toch enigszins vereerd dat jou veel bezochte blog mijn naam draagt, jou kennende heb je dat vast gedaan om mij maar niet te vergeten en je krijgt van mij alweer een smiley>>> :-)
dus je begrijpt wel dat ik wat jou reisverslagen betreft met een enorme inhaalrace bezig ben.
we hebben vòòr je vertrek heel veel gesproken over hoe het zou gaan en wat je zou kunnen verwachten.
uit je kleurrijke verslagen blijkt wel dat je al veel interessante mensen hebt ontmoet en ook de bijgesloten foto`s spreken tot de verbeelding. Zelf mis ik de dialogen die we op de maandagavonden in de auto voeren naar en van onze gezamenlijke "wordtmareslekkerZenavondje" Yogajen. Maar..... jou kennende (ja...ik denk dat ik je aardig ken! Hmmm...) kun je ook heel goed dialogen met jezelf voeren.
ik zag trouwens ook dat je de vergunning voor de schuur aangevraagd hebt (of vergis ik me) kun je als je terug bent lekker de Deil opruimen, op de bank zitten is toch geen optie voor je.
als laatste kan ik je nog melden dat onze Yoga woensdag weer begint, we hebben ons aangemeld bij Simone alwaar wij indertijd al een proefles hebben gevolgd, zal mij benieuwen. Voorlopig echter zal ik het zonder mijn "broertje"moeten doen.
groetjes Peet
-
25 Augustus 2014 - 21:08
Helinde:
Hey paps,
Ik dacht vandaag dat het ook wel eens een keer leuk was om een berichtje te sturen. Zo te lezen vermaak je jezelf goed. Na de eerste wat eenzame dagen ben je weer uit je dalletje geklommen merk ik en klets en filosofeer je er weer voluit op los. Dat is meestal een teken dat het wel weer goed gaat.
Fototjes vind ik mooi maar een beetje kerkelijk :) Had je geen mooi fototje kunnen toevoegen van een goed glas wijn? Je bent immers in de wijnstreek... Geniet van je avontuur, kijk uit naar je volgende verhaal. HvJ, liefs Hin -
25 Augustus 2014 - 22:30
Hanny:
Hoi Pee,
Welke "schone Heilige" is de 4 foto? St Jozef met zijn staf?
Maar leuk zo je te kunnen volgen. Zo lopen we ook nog een stukje Spanje mee.
Groetjes en liefs Hanny -
25 Augustus 2014 - 23:24
Jaap:
Hallo Peter,
Pee en Peet is wat te amicaal. Leuke verslagen. Maar even wat die schoenen van jou betreft. Heb je het al eens op blote voeten geprobeerd. Dat is wel des pelgrims. Volgens mij bereik je dan zo de zen staat. Dan ben je alleen maar bezig met de staat van je voeten. Rieke vindt trouwens de foto's mooi. Het verslag ook. Je loopt bijna een stukje mee zegt ze. ik vind dat wat overdreven.
Groeten Jaap en Rieke -
25 Augustus 2014 - 23:44
Eric Groenen:
Peter,
Goede tip van Jaap om op blote voeten te lopen, het is redelijk warm, dus kou lijden hoef je niet. Daarnaast weet ik dat een echte Pelgrim een deel van de route op z'n knieën aflegt. Waarschijnlijk zijn er lezers die nog betere ideeën hebben... Heb je dadelijk geen schoenen meer nodig en dus ook bever niet meer. Bon camino, eriic
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
