Tussen reuzen en ruisen, tussen Spanje en thuis
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
09 September 2014 | Spanje, Trabadelo
Tja, deze titel vat de hele dag samen. Aan de ene kant heb ik enorm genoten van de wandeling van cacabelos via villafranca de bierzo naar vega de valcarce.
De route is eigenlijk een klim, wel is waar beperkt in % maar toch. Vanochtend om 7.45 uur uit cacabelos vertrokken, na een uitstekende nachtrust in dat "kotje". Het seinen wandeling met zingende vogels, prachtige vergezichten op heuvels met druiven, die voor een deel nog verborgen zijn in de ochtendnevel. De zo'n is al snel heet, dus ik zoek mijn hoed op. Wordt tijd dat die een keer het sop in gaat denk ik, terwijl ik hem uitvouw. In mijn voeten merk ik nog wel de pittige wandeling van gister. Gelukkig slijt dat snel. Verschillende keren zie je villafranca al liggen als je op een heuveltop bent, maar dan blijkt er toch nog een hoogte geslecht te moeten worden. Om 10 uur loop ik het stadje in. Er staat eendrachtige kerk, hoog op een rost boven het dorp. Ookmis er een verdedigingsburcht. Helaas allebei gesloten. Ik koop wat zaken voor het ontbijt, en neem daar ruim de tijd voor in een park. Het past me heel goed om Om pretentieloos een stokbrood, een fles limonade en een halve choriso worst en kaas te gebruiken. Ik geniet van de zon, de mensen die langs komen, het park. Dan Anne bellen. Ik krijg haar niet te pakken. Ik laadt mijn rugzak weer op mijn nek en stap verder. Even later heb ik,haar aan de telefoon. Als ik hoor hoe weinig adem ze heeft, hoe vaak ze een zin moet onderbreken, en goed naar de toon luister, maakmik me grote zorgen. De laatste dagen heb ik die misschien wel wat onder een steen geschoven, ik,sprak haar ook op betere momenten denk ik. Donderdag gaat ze naar huis. Ik vind het niets dat ze daar alleen zit. Natuurlijk zullen de kinderen proberen zoveel mogelijk op te vangen, maar toch. Ik belof vanavond terug te bellen.
De wandeling vanuit villafranca gaat anders verder. De hellingen zien er anders uit. Feitelijk, omdat ik de stad verlaat die aan een kant in een berg en bosgebied ligt, dus ineens zijn de wijnranken vervangen door bomen. Maar ook neem ik ze anders waar. De vraag cirkelt doorlopend in mijn hoofd wat loop ik hier te doen, ik wil naar huis, daar kan ik meer betekenen. Hete vals plat blijft, en ik voel me klein tussen de hoge bergen, terwijl het pad me slingerend door de kloof voert. Ik kruis een aantal keren het zelfde riviertje. Het water ruist heel ontspannend tussen de grote reuzen. Een echt ideale plek soms. In de loop van de dag wordt de waterhoeveelheid steeds minder. Helaas loopt er regelmatig ook een grote snelweg door de kom. Dan hoor je soms boven het ruisen van het water het klappen van de banden op de bruggen en het ronken van motoren. Net wat minder ideaal dan. Ik verwonder me erover wat je allemaal mist als je met je auto ober de snelweg scheurt. Traagheid in reizen, verhoogt de waarneming en vertraagt het denken, brengt het misschien wel terug naar de essentie. Die essentie zit op dit moment ,eer thuis dan in Spanje merk ik.
Terwijl ik half bewust naar het riviertje kijk calculeer ik hoeveel dagen ik nog "moet" wandelen, of ik het tempo kan verhogen, en wat dat oplevert. Minimaal nog 9 dagen. Vreemde manier van denken hè?
Inmiddels is het behoorlijk warm geworden, ik besluit in de schaduw van wat bomen op de grensmuur van het riviertje te lunchen. Een stil moment, prachtig deze natuur. Maar die zal,ere volgend jaar of anders in Nederland ook zijn.
Om 14.30 uur kom ik aan in vega de valcarce. Het is de start van de moeilijkste route in de hele tocht als het gaat over klimmen. Na regelen van de dagelijkse dingen als was en bed, check ik of ik terugbladeren vliegen, en zo ja wanneer.
Ik bel Caspar, en overleg nog even met hem. Hij ziet Annelies het vaakst, en ik vertrouw zijn inschatting. Hij bevestigt wat ik me al had voorgenomen. Morgen de bus naar santiago, overmorgen het vliegtuig naar Amsterdam.
Ik bel Annelies om haar dit te vertellen, ze is blij, ik niet minder. Weliswaar is er een droom onderbroken, maar belangrijke dingen eerst. Bovendien heb ik hier zoveel opgehaald dat ik wel even vooruit kan.
Tja zo loopt het anders dan verwacht, het lijkt net het leven ;-)
Zo nu nog even wat mails, en dan pitten. Morgen loop ik terug maar villafranca, daar heb ik om 15 uur de bus.
De route is eigenlijk een klim, wel is waar beperkt in % maar toch. Vanochtend om 7.45 uur uit cacabelos vertrokken, na een uitstekende nachtrust in dat "kotje". Het seinen wandeling met zingende vogels, prachtige vergezichten op heuvels met druiven, die voor een deel nog verborgen zijn in de ochtendnevel. De zo'n is al snel heet, dus ik zoek mijn hoed op. Wordt tijd dat die een keer het sop in gaat denk ik, terwijl ik hem uitvouw. In mijn voeten merk ik nog wel de pittige wandeling van gister. Gelukkig slijt dat snel. Verschillende keren zie je villafranca al liggen als je op een heuveltop bent, maar dan blijkt er toch nog een hoogte geslecht te moeten worden. Om 10 uur loop ik het stadje in. Er staat eendrachtige kerk, hoog op een rost boven het dorp. Ookmis er een verdedigingsburcht. Helaas allebei gesloten. Ik koop wat zaken voor het ontbijt, en neem daar ruim de tijd voor in een park. Het past me heel goed om Om pretentieloos een stokbrood, een fles limonade en een halve choriso worst en kaas te gebruiken. Ik geniet van de zon, de mensen die langs komen, het park. Dan Anne bellen. Ik krijg haar niet te pakken. Ik laadt mijn rugzak weer op mijn nek en stap verder. Even later heb ik,haar aan de telefoon. Als ik hoor hoe weinig adem ze heeft, hoe vaak ze een zin moet onderbreken, en goed naar de toon luister, maakmik me grote zorgen. De laatste dagen heb ik die misschien wel wat onder een steen geschoven, ik,sprak haar ook op betere momenten denk ik. Donderdag gaat ze naar huis. Ik vind het niets dat ze daar alleen zit. Natuurlijk zullen de kinderen proberen zoveel mogelijk op te vangen, maar toch. Ik belof vanavond terug te bellen.
De wandeling vanuit villafranca gaat anders verder. De hellingen zien er anders uit. Feitelijk, omdat ik de stad verlaat die aan een kant in een berg en bosgebied ligt, dus ineens zijn de wijnranken vervangen door bomen. Maar ook neem ik ze anders waar. De vraag cirkelt doorlopend in mijn hoofd wat loop ik hier te doen, ik wil naar huis, daar kan ik meer betekenen. Hete vals plat blijft, en ik voel me klein tussen de hoge bergen, terwijl het pad me slingerend door de kloof voert. Ik kruis een aantal keren het zelfde riviertje. Het water ruist heel ontspannend tussen de grote reuzen. Een echt ideale plek soms. In de loop van de dag wordt de waterhoeveelheid steeds minder. Helaas loopt er regelmatig ook een grote snelweg door de kom. Dan hoor je soms boven het ruisen van het water het klappen van de banden op de bruggen en het ronken van motoren. Net wat minder ideaal dan. Ik verwonder me erover wat je allemaal mist als je met je auto ober de snelweg scheurt. Traagheid in reizen, verhoogt de waarneming en vertraagt het denken, brengt het misschien wel terug naar de essentie. Die essentie zit op dit moment ,eer thuis dan in Spanje merk ik.
Terwijl ik half bewust naar het riviertje kijk calculeer ik hoeveel dagen ik nog "moet" wandelen, of ik het tempo kan verhogen, en wat dat oplevert. Minimaal nog 9 dagen. Vreemde manier van denken hè?
Inmiddels is het behoorlijk warm geworden, ik besluit in de schaduw van wat bomen op de grensmuur van het riviertje te lunchen. Een stil moment, prachtig deze natuur. Maar die zal,ere volgend jaar of anders in Nederland ook zijn.
Om 14.30 uur kom ik aan in vega de valcarce. Het is de start van de moeilijkste route in de hele tocht als het gaat over klimmen. Na regelen van de dagelijkse dingen als was en bed, check ik of ik terugbladeren vliegen, en zo ja wanneer.
Ik bel Caspar, en overleg nog even met hem. Hij ziet Annelies het vaakst, en ik vertrouw zijn inschatting. Hij bevestigt wat ik me al had voorgenomen. Morgen de bus naar santiago, overmorgen het vliegtuig naar Amsterdam.
Ik bel Annelies om haar dit te vertellen, ze is blij, ik niet minder. Weliswaar is er een droom onderbroken, maar belangrijke dingen eerst. Bovendien heb ik hier zoveel opgehaald dat ik wel even vooruit kan.
Tja zo loopt het anders dan verwacht, het lijkt net het leven ;-)
Zo nu nog even wat mails, en dan pitten. Morgen loop ik terug maar villafranca, daar heb ik om 15 uur de bus.
-
09 September 2014 - 22:06
Peet:
Peet, ik wens je een voorspoedige terugreis en hoop je snel te zien -
10 September 2014 - 00:30
Ellen:
Jouw hoed mag dan aan een sopje toe, ik neem mijn petje voor je af.
Goede reis! -
10 September 2014 - 00:35
Eric Groenen:
Peter,
Kom net thuis van kaarten en lees jouw verhaal. Jammer dat het zo loopt, het is even niet anders. Zoals je zelf aangeeft is Annelies veel belangrijker, keuze is daarmee niet moeilijk. Toch jammer...
Ook jammer dat er een einde komt aan jouw verhalen. Voor morgen Bon Camino. Ik hoop verder ( en Ellen met mij) dat Annelies snel opknapt....
Rest mij verder niets anders dan jou een hele goedé terugreis te wensen en hopelijk dat we jullie snel weer mogen ontmoeten.
Eric -
10 September 2014 - 09:46
Ted:
Hoi Peter,
Ja het leven loopt zoals het loopt.
Als ik je verhaal lees, heb je een duidelijke keuze gemaakt die voor jezelf goed voelt. Dat laatste is het belangrijkste. Fijn om weer terug naar Annelies te kunnen en er te zijn voor elkaar. Stevig vasthouden, zegt meer dan woorden.
Je hebt het fantastisch gedaan en we hebben met jou enorm genoten van jouw tocht. Kijk er op terug als een unieke belevenis en levenservaring en niet naar het resultaat; het resultaat zat in de tocht.
Goede reis terug! -
10 September 2014 - 10:05
Stefan Van Zanten:
Hart wint van ration, goed besluit dus.
Ik gun je in Santiago nog wel een dagdeel om de kathedraal te bezoeken, vriend.
Vanuit de psychologie is het wijs om een afscheidsritueel van je pelgrimage te doen, zeker onder deze omstandigheden. Ik hoop dat ze dan het wierookvat slingeren! (slechts 7 maal per jaar en ik mocht het meemaken destijds)
Beterschap voor Annelies, ook namens Hetty.
Groet vanuit de Provence van Stefan. -
10 September 2014 - 10:22
Jacques:
Peter
Complimenten voor je reis, overwegingen en besluit, en natuurlijk je reisverslagen.
Goed om te merken dat je zo goed bij je gevoel kan komen en zijn. Je hebt me ooit een gedicht laten lezen over de reis naar Icatha.........., is wel van toepassing nu.
Ik weet dat je het juiste besluit hebt genomen.
Sluit dit deel van je reis inderdaad voor jezelf af met een ritueel. De reis zal in je hart echt wel voortduren en je nog veel inzichten geven.
Veel beterschap voor Annelies en groeten
Jacques -
10 September 2014 - 12:52
Harrald:
Dag Peter,
Spijtig om te horen dat je de reis gaat ontbreken, maar alle respect voor je keuze. De basis moet goed zijn en het gezin hoort daarbij (klinkt als CDA, sorry daarvoor:-)) Ik hoop dat je op een later tijdstip je reis nog kan afmaken en voor nu wens ik je een voorspoedige terugreis en beterschap voor Annelies, jou en de rest van het gezin.
Groet,
Harrald -
10 September 2014 - 14:35
PetervdB:
Hi Peet,
Je kan het ook zo zien dat de reis je dit ook heeft gebracht en dus toch geslaagd is.
Nog meer word je je bewust, van wat echt belangrijk is in het leven. Ik wilde je strubbeling in het nemen van een besluit niet beïnvloeden, maar je weet dat ik zelf uit eigen ervaring kan putten, dat je in dit soort momenten pas echt beseft waar het omdraait.
Gelukkig hebben die paar dagen uitstel van je besluit geen invloed op het geheel gehad.
Er is maar één ding belangrijk en dat is wat echt aan je hart ligt en dat is je gezin.
Natuurlijk zijn dromen mooi. Het verwezenlijken er van nog mooier, maar je moet ook dromen houden om uitzichten naar andere dingen te hebben die nog niet verwezenlijkt zijn.
Je reis (ook al is die qua lengte niet af) is qua inhoud wel af. Je hebt leren ervaren en inzien waar het echt om draait.
Zeker weten dat Annelies heer HEEL blij mee is en ik ben er van overtuigd dat zij ook weer snel opknapt.
Samen een goede wandeling doen zal denk ik ook helpen.
Een goede terugreis gewenst.
ps. maak je accountantsrapport in de toekomst ook zo op en wellicht zien meerdere mensen het licht
gr
Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
