Zonder plan naar burgos

Verschrikkelijk dat pelgrimeren, afzien,ellende, pijn, gruwzame taferelen van de lijdende mens. Ik zit hier in de schaduw te wachten op de Zapatero, ofwel de schoenmaker. Een biertje voor mijn neus. En dat lijden is vooral bedoeld voor hen die mij nu, om 15.30 uur voorbij komen, na een lange wandeling die vooral HEET is. Ze sloffen voorbij, gebogen onder hun bepakking, soms moeilijk lopend, steunend op hun stok, in de hoop dat er een plek voor hen in de herberg zal zijn. Maar ja ook 2000 jaar geleden vond niet iedereen een plek. Ik zit dan ook te wachten op een stel met een ezel, hoewel ik niet weet of er hier een volkstellingen wordt gehouden op dit moment.

Nu zit ik natuurlijk wel te sneren, maar het is best heet vandaag, en als je dan nu nog op weg bent creëer je misschien ook wel,extra lijden voor jezelf.

Heb heerlijk geslapen vannacht, het was binnen niet al te warm en het bed was goed, de inrichting van de slaapkamer was met 10 houten bedden, net dat sprookje van de 10 dwergen, alleen Sneeuwwitje trad niet op, hoewel er een vader was met twee dochters, dus wellicht was ze er wel maar dan in cognito. Overigens waren er wel een paar op de kamer met dergelijke dwergenkoppies dat het erg echt begon te lijken.

Vanochtend om 6.30 uur op, uitgeslapen dus voor mijn doen. Ik heb me vannacht voorgenomen minder te plannen en de rennen. Maar dat is nog best lastig, waar loop ik dan naar toe, wat is een gewenst tempo, straks heb ik geen bed etc WTC. Toch zet ok door, kijken wat het wordt. Dus rustig spullen klaar maken en om 7.15 op pad, na een broodje. Het is een prachtige zonsopgang, met het doorlopend veranderen Van de kleuren van de hemel, en een prachtig strijklicht dat de diepte van het terrein steeds verandert. Er heeft iemand per ongeluk mijn wandelstok meegenomen, ik ben er niet op vooruit gegaan, nou het is zoals het is. In het volgende dorp ontmoet ik Michael, een Ier die ik al meerdere keren gesproken heb. Hij vertelt dat een heel deel van de mensen die we eerder hebben ontmoet weer op dit spoor is. Ik ben benieuwd wie ik ga ontmoeten, blijkt zo vazallen te gebeuren zonder dat ik het plan. Goed en wel ages uit vind ik een stijging van ruim 100 m in een korte tijd voor me. Bou als je spieren niet warm zijn, worden ze het wel. Temeer omdat ik halverwege in de zo'n terecht kom. Vlug het vest uit, en verder omhoog, soms even omdraaiend om naar het dal te kijken. Grappig dat je O tegen de zon in kijkend niet zo veel kunt zien. Het landschap is vol met vogels die zingen en fluiten. Het terrein bestaat deels uit korenvelden en bosjes. Het als is lastig, het is gesteente dat 800.000 jaar oud is en hier omhoog gekomen is. Daarin hebben ze voorgangers van de mens gevonden. Het pad lijkt wel te bestaan een verzameling van knieën en dijbenen die uit de grond steken, het is doorlopend klauteren over de hobbels en bobbels. Maar..... Het uitzicht is de klim waard. Daarnaast staan om de hoogvlakte wonderlijk kleine bloempjes die zonder verder steeltje of blaadjes uit de grond steken en net open gaan. Eerst dacht ik dat iemand een paar bloempjes in de grond had gestoken, maar ze groeien hier echt zo. Prachtig om te zien, ik moet aan in de BAM Vandeven ring denken, en het bloesje "immermeer" als ik me wel herinner. Ze zijn prachtig en ik probeer er een foto van te nemen, maar weet niet of het gelukt. is. Op de hoogvlakte is ook een labyrint aangelegd, ik loop langzaam tot aan het centrum en sta een tijdje in de zo'n te denken over het gegeven dat je wellicht in je tijd van je leven langzaam maar zeker tot het centrum vandaag wat belangrijk is, komt, en dat dat je ook tot stilstand brengt.
Inneemt labyrint ontmoet ik,de Amerikaanse waarmee ik gister een tijd heb opgelopen. Grappig is dat anderen mij altijd als eerste herkennen. Lijkt wel of ik toch voor een deel in. Mijn hoofd blijf zitten ;-)

Een straffe afdaling met prachtig uitzicht. Beneden aangekomen wordt ons aangeraden om vanher pad af te wijken in verband met het moeilijk begaanbaar zijn van de originele route. Dat brengt me door verschillende dorpjes, en onderweg wordt ik ingehaald door een Australische, die ik ook al meerdere keren heb gesproken. We kletsen wat aan, en als ik besluit Ommen kop koffie te nemen en Anne te bellen, loopt zij door. Ik heb een fijn en lang gesprek met Anne, onderwijl komt Michael bij me zitten, en na de koffie wandelen we al pratend verder. Het verzet de pijn, en je voelt de opkomende warmte minder. We letten niet goed op, en zijn het vliegveld van burgos al voorbij als we zien dat we de oude route over het industrieterrein zullen volgen (langer en erg vervelend, alleen autohandelaren en groothandels in sanitair. Maar teruggaan heeft ook geen zin. Als compensatie gaan we dieper in gesprek, en tractoren onszelf als we in de stad zijn op een heerlijk glas vruchtensap. Mooi om te merken dat je op een dergelijke wandeltocht de kleine dingen ,eer gaat waarderen (thuis giet je zo'n glas zo door je keel). De laatste kilometers zijn best warm, maar als we in het historische stadscentrum komen, is er vazallen te zien, mooi, oud op onderdelen ook best aan een onderhoudsbeurtje toe. Ik neem me voor een extra dag te blijven en morgen het museum hier te bezoeken.

We lopen naar de stadsherberg, ziet er uitstekend uit, goede bedden en douches, geen keuken helaas.

Eerst spullen uitpakken, douchen en de was, zoals de vaste procedure in het kader van de ontwikkeling van de perfectie (kun je van mijn mails en dagboektaal niet zeggen, zou het heelal dan toch niet naar perfectie streven? Hoewel volgens Darwin geldt de "survival of the fittist", en hoewel ik mailtechnisch niet de fittist ben, weet ik toch te survivelen toch? Maar jet kan ook zijn dat jullie mijn blog meer lezen in de lijn van "maak het verhaal zelf af en kleur de plaatjes" en dat die ruimte juist interessant is voor de lezer.

Een heerlijke lunch met vers stokbrood ham en choriso. Dan een uurtje lezen, een interessant boek van enquist, schrijft prettig.

Dan naar de Zapatero, en ik zit nu met een biertje in de hand te wachten op het openen van de winkel, terwijl ik gebruik maak van het internet van de bar.

Ik heb cas aan de telefoon, het blijkt toch niet zo goed te gaan met Anne als ze zelf dacht, morgen kijken ze verder. Ik merk dat het idee om naar huis te gaan steeds sterker wordt. Morgen hebben we opnieuw telefonisch contact om te kijken welke stappen er genomen kunnen en moeten worden.

Nou da wast voor nu

Pé