Een dagje rondkijken

Het is wel even wennen, met 8 op een kamer, terwijl,de eerste bijna opstaat als de laatste naar bed gaat. Maar er zijn dan ook nog mensen die een lampje op hun hoofd zegenende als een nog te dresseren olifant proberen in dat te kleine slipje te komen, dat geeft met toch een gebons, gekraak en geknetter. N
Om 6.45 uur op om maar eens te kijken wat er aan voorbereidingen gebeurt. Dan zelf ontbijt en mijn rugzak nog eens opnieuw inpakken. Nu is hij veel stabieler constateer ik, maar het blijft veel. Kijken of ik daar nog wat aan ga doen. Vandaag wil ik wat trainen in de buurt om te kijken hoe het bevalt, want de eerste route is bestzwaar heb ik gezien

Om 9 uur stap ik met rugzak en wandelstok naar buiten. Het eerste wat ik zie is een kerk, ach een pelgrimstocht heeft ook met geloof van doen, dus ik ga even bij Maria langs.

Dan het dorp uit. Meteen steile klimmetjes, en dus hard werken voor zo'n dijkkonijn als ik. Ik zie een rondwandeling, dus daar kuier ik maar eens langs. Na een uur sta ik naar een zelfde bord als bij de start te kijken, ik snap er niks van, maar het is niet een zelfde het hetzelfde, maar doordat het gras intussen gemaild is ziet het er net wat anders uit. Dan maar een stuk van de officiële route. Ik besluit een rustig tempo aan te houden, want de aanhouder wint. Ik klim naar orrizon, dat is op 900 meter, en dat is een pittige klim. Het zweet loopt me in de bril, terwijl het helemaal niet zo warm is, hoe komt dat toch? Toen ik laatst bezweet van een wandeling terug kwam en mijn oudste kleinzoon zij dat ik stonk, heb ik hem geleerd dat dat geen stinken is, maar dat opa een geuremissie heeft. Nou die krijg ik hier ook.

Als ik mijn brood op zit te eten, hoor ik iemand zeggen, hier kunnen we onze boterhammetjes wel opeten, kijk om, en sta voor een van de mensen van het klpd. Je probeert ze te ontlopen, maar ze komen gewoon achter je aan.

Ik geniet in eerste aanleg van de uitzichten,maar naarmate het hoger wordt ontstaat er meer mist, en op het laatst zie je alleen de weg nog

Om 13 uur besluit ik terug te lopen, dan ben ik ongeveer op de helft van de wandeling naar roncavalles. Moet morgen dus te doen zijn. Naarbeneden is minder fijn dan om hoog. Het weer klaart op en ik kijk een tijd naar een grote roofvogel die op de termiek drijft, ik denk dat het een rode wouw is. De foto's met de iPad worden niet scherp en lijken veel bewolking te tonen, misschien toch de beschermhoes eraf halen. Ga ik morgen proberen als het mooi weer is.

In St Jean pied de port is het vol met toeristen, en de late 500 meter zijn dus de moeilijkste. Ik pak een broodje en wat fruit, een douche (weg geuremissie) en kan zo weer aanschuiven. Opmerkelijk hoe snel ik me thuis voel hier.

Morgen naar roncavalles. Ben benieuwd