Als je omkijkt zie je het anders
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
10 September 2014 | Spanje, Santiago de Compostella
Ja, zo komt er door een niet eenvoudig besluit eenwording in de reis. Letterlijk, want gisteravond heb ik vastgesteld, dat ik,de laatste 16 km het beste terug kan lopen naar villafranca de bierzo. En figuurlijk doordat het doel thuis is. En beide is goed.
Ik krijg veel positieve, bemoedigende en complimenterende berichtjes van de lezers. Toch wil ik er op wijzen dat degene die de grootste inspanning heeft geleverd thuis zit. Annelies heeft me aangespoord om te gaan, en tot haar uiterste deze moeilijke situatie (waarin ik door Spanje kuier, terwijl zij ziek is, en het herstel niet naar wens gaat) doorstaan. En ondanks dat Caspar en Hanneke alles gedaan hebben om haar op te vangen en een fijne plek te bieden, weet ik dat ze het liefste thuis is. Dus complimenten en dankbaarheid zijn vooral Voor Annelies' in mijn ogen.
Na het besluit is er rust in mijn hoofd. Vanochtend om 6.30 op, ennspullen organiseren. Om 7.30 loop ik weg, het schemert. Ik vraag me af of ik de erg gemakkelijk zal vinden, want de bewegwijzering is natuurlijk gebaseerd op "santiago". Tot mijn verwondering merk ik dat ik tal van kleine details in me heb opgenomen, die ik vanochtend niet had kunnen noemen, maar wel in. Mijn hoofd zitten, een grappig bord, een afgebroken regenpijp, een opvallende inrit, een boom onder klimop, stapels hout, enz enz. Bovendien was ik even vergeten dat ik "tegen de stroom in" loop. Ik kom honderden mensen tegen deze ochtend. Sommigen zeggen niets terugblaas ik ze bon camino wens, anderen zeggen dat ik verkeerd ga, anderen twijfelen aan zichzelf. Ik kom verschillende mensen tegen die ik eerder gesproken heb. Iedereen wenst me een goede reis en een snel herstel van Annelies.
En een weg terug ziet er ondanks de herkenning ook anders uit. Ik zie mooie vergezichten die me eerder ontgingen, details die van deze kant uit mooi en opmerkelijk blijken, Die me gister zijn ontgaan. Ook kijk je nu tegen de zo'n in. Dat levert bijvoorbeeld op dat je heel veel insecten ziet. In de kloven tussen de heuvels wemelt het van de kleine insecten, die door het tegenlicht ineens zichtbaar zijn. Daardoor geattendeerd kijk ik nog beter. Tot nu toe nog niet gezien dat ze hier voor Nederlandse begrippen enorme bosmieren hebben. Ook vliegen er verschillende soorten wespen, bijen en een heel groot soort hommel. Knalgele en spierwitte vlinders. Raar hè, loop je hier 20 dagen en nu zie je ze pas.
Weer opnieuw kom ik talloze keren over het zelfde riviertje, maar nu groeit het in omvang en geweld. Ik kom bij de monding.
Maar ook kom ik bij de monding van mijn gedachten. Door vanochtend de reis "terug" te kijken heb ik gezien dat ik een aantal zaken heb opgehaald die ik niet voor mogelijk heb gehouden. De vraag waarmee ik op stap ging was "flut" de opbrengst veel groter. Ben benieuwd op welke wijze ik het ga gebruiken.
Na 3,5 uur ben ik in villafranca, wat ook wel klein santiago wordt genoemd omdat vroeger pelgrims die niet verder konden, hier "vergeving van hun zonden" konden krijgen. Er zijn er heel wat niet verder dan het kerkhof in villafranca gekomen. Ik loop de kerk in, steek als ritueel een kaars aan voor hen die dat nodig hebben, er komen er een hele reeks in mijn hoofd voorbij. Ik besluit nog een stempel in mijn credential te laten zetten in deze kerk. Ben ik toch in santiago aangekomen ;-)
Het pakt me harder aan dan ik had verwacht. Mijn emoties zitten me vandaag hoog, maar dat hoort erbij. Zeker doordat dat terugwandelen me een overzicht heeft gegeven waarvan ik onder de indruk ben. De koster jaagt me om 13 uur de kerk uit. Als ik omkijk zie ik een spandoek waaruit blijkt dat Franciscus van assisie deze tocht precies 800 jaar geleden maakte. Wat is een mensenleven in de tijd, voor ons zelf soms lang, soms (te) kort, en toch zo rijk, meer kun je soms er niet bij hebben.
Langs de VVV om even te horen waar ik de bus kan pakken. Ik wordt heel attent geholpen, krijg meteen te horen waar ik een kaarje kan kopen, hoe laat en waar de bus gaat. Die vriendelijkheid is voor mij tekenend geweest voor deze reis. Heel veel mensen hebben geprobeerd te helpen, ongevraagd de weg te wijzen, je te attenderen op bijzonderheden. Fijn om zo te bezien. Helaas bleek de Spaanse taal een enorme bariere, die veel contacten gedwongen heel oppervlakkig maakten. Mijn Duits en Engels was voor het gesprek met de medewandelaars voldoende. Tegelijkertijd voel je vaak al bij de eerste ontmoeting, de eerste oogopslag, met deze mens ga ik in gesprek. Zo sprak ik gister een hele tijd met een jonge vrouw, die na afstuderen de camino ging lopen om te besluiten wat nu te doen, maar nu constateert dat ze eigenlijk geen plan wil maken, maar het leven haar wil laten "overkomen" en een voor haar nieuw basaal zelfvertrouwen heeft gewonnen. Prachtig toch om zoiets te morgen horen.
Nog even boodschappen voor de reis en een kaartje kopen. Dan rustig door het stadje, nog wat rond kijken. Ik heb tot 16 uur. Ikmorganiseer mijn rugzak opnieuw, maak wat broodjes klaar, want ik zit tot 20 uur inde bus, en lees in afwachting van de "Karros". Er komen 2 Oostenrijkse dames bij me zitten. De communicatie tussen die 2 doet me aan de Fabeltjeskrant denken, Truus de mier en een van die hamsters. In stilte geniet ik van hun gesprekken. Als de bus niet op tijd is, en er rijdt er een voorbij zonder te stoppen slaat de onrust, angst toe, net voordat die omslaat in paniek stopt de bus....pfffft. Voor de derde keer kom ik over het zelfde stuk. Nu op de snelweg die door tunnels, viaducten en uitgehakte wegen de wandelwegen talloze keren kruist. Er maakt zich een soort onthechting van mij meester. Ik bezie het landschap waarvan ik zo ben gaan houden, en de mooie plekjes die me soms stil hebben gemaakt aan me voorbij razen. Zo lijkt het ook vaak in mijn leven te gaan, zo bezig met ergens te komen, dat ik niet zie waar ik ben. Terwijl het in het leven gaat om ergens te zijn, niet om ergens te komen.
Lui dit was het voor vandaag, misschien voor deze reis, misschien voor altijd. Maar misschien klim ik nog een keer in de iPad, wie weet, allemaal in de toekomst besloten
Bedankt voor jullie aandacht en attente berichtjes, vragen en suggesties. Ik zal blij zijn jullie weer "in het echt" te ontmoeten.
Peter
Ik krijg veel positieve, bemoedigende en complimenterende berichtjes van de lezers. Toch wil ik er op wijzen dat degene die de grootste inspanning heeft geleverd thuis zit. Annelies heeft me aangespoord om te gaan, en tot haar uiterste deze moeilijke situatie (waarin ik door Spanje kuier, terwijl zij ziek is, en het herstel niet naar wens gaat) doorstaan. En ondanks dat Caspar en Hanneke alles gedaan hebben om haar op te vangen en een fijne plek te bieden, weet ik dat ze het liefste thuis is. Dus complimenten en dankbaarheid zijn vooral Voor Annelies' in mijn ogen.
Na het besluit is er rust in mijn hoofd. Vanochtend om 6.30 op, ennspullen organiseren. Om 7.30 loop ik weg, het schemert. Ik vraag me af of ik de erg gemakkelijk zal vinden, want de bewegwijzering is natuurlijk gebaseerd op "santiago". Tot mijn verwondering merk ik dat ik tal van kleine details in me heb opgenomen, die ik vanochtend niet had kunnen noemen, maar wel in. Mijn hoofd zitten, een grappig bord, een afgebroken regenpijp, een opvallende inrit, een boom onder klimop, stapels hout, enz enz. Bovendien was ik even vergeten dat ik "tegen de stroom in" loop. Ik kom honderden mensen tegen deze ochtend. Sommigen zeggen niets terugblaas ik ze bon camino wens, anderen zeggen dat ik verkeerd ga, anderen twijfelen aan zichzelf. Ik kom verschillende mensen tegen die ik eerder gesproken heb. Iedereen wenst me een goede reis en een snel herstel van Annelies.
En een weg terug ziet er ondanks de herkenning ook anders uit. Ik zie mooie vergezichten die me eerder ontgingen, details die van deze kant uit mooi en opmerkelijk blijken, Die me gister zijn ontgaan. Ook kijk je nu tegen de zo'n in. Dat levert bijvoorbeeld op dat je heel veel insecten ziet. In de kloven tussen de heuvels wemelt het van de kleine insecten, die door het tegenlicht ineens zichtbaar zijn. Daardoor geattendeerd kijk ik nog beter. Tot nu toe nog niet gezien dat ze hier voor Nederlandse begrippen enorme bosmieren hebben. Ook vliegen er verschillende soorten wespen, bijen en een heel groot soort hommel. Knalgele en spierwitte vlinders. Raar hè, loop je hier 20 dagen en nu zie je ze pas.
Weer opnieuw kom ik talloze keren over het zelfde riviertje, maar nu groeit het in omvang en geweld. Ik kom bij de monding.
Maar ook kom ik bij de monding van mijn gedachten. Door vanochtend de reis "terug" te kijken heb ik gezien dat ik een aantal zaken heb opgehaald die ik niet voor mogelijk heb gehouden. De vraag waarmee ik op stap ging was "flut" de opbrengst veel groter. Ben benieuwd op welke wijze ik het ga gebruiken.
Na 3,5 uur ben ik in villafranca, wat ook wel klein santiago wordt genoemd omdat vroeger pelgrims die niet verder konden, hier "vergeving van hun zonden" konden krijgen. Er zijn er heel wat niet verder dan het kerkhof in villafranca gekomen. Ik loop de kerk in, steek als ritueel een kaars aan voor hen die dat nodig hebben, er komen er een hele reeks in mijn hoofd voorbij. Ik besluit nog een stempel in mijn credential te laten zetten in deze kerk. Ben ik toch in santiago aangekomen ;-)
Het pakt me harder aan dan ik had verwacht. Mijn emoties zitten me vandaag hoog, maar dat hoort erbij. Zeker doordat dat terugwandelen me een overzicht heeft gegeven waarvan ik onder de indruk ben. De koster jaagt me om 13 uur de kerk uit. Als ik omkijk zie ik een spandoek waaruit blijkt dat Franciscus van assisie deze tocht precies 800 jaar geleden maakte. Wat is een mensenleven in de tijd, voor ons zelf soms lang, soms (te) kort, en toch zo rijk, meer kun je soms er niet bij hebben.
Langs de VVV om even te horen waar ik de bus kan pakken. Ik wordt heel attent geholpen, krijg meteen te horen waar ik een kaarje kan kopen, hoe laat en waar de bus gaat. Die vriendelijkheid is voor mij tekenend geweest voor deze reis. Heel veel mensen hebben geprobeerd te helpen, ongevraagd de weg te wijzen, je te attenderen op bijzonderheden. Fijn om zo te bezien. Helaas bleek de Spaanse taal een enorme bariere, die veel contacten gedwongen heel oppervlakkig maakten. Mijn Duits en Engels was voor het gesprek met de medewandelaars voldoende. Tegelijkertijd voel je vaak al bij de eerste ontmoeting, de eerste oogopslag, met deze mens ga ik in gesprek. Zo sprak ik gister een hele tijd met een jonge vrouw, die na afstuderen de camino ging lopen om te besluiten wat nu te doen, maar nu constateert dat ze eigenlijk geen plan wil maken, maar het leven haar wil laten "overkomen" en een voor haar nieuw basaal zelfvertrouwen heeft gewonnen. Prachtig toch om zoiets te morgen horen.
Nog even boodschappen voor de reis en een kaartje kopen. Dan rustig door het stadje, nog wat rond kijken. Ik heb tot 16 uur. Ikmorganiseer mijn rugzak opnieuw, maak wat broodjes klaar, want ik zit tot 20 uur inde bus, en lees in afwachting van de "Karros". Er komen 2 Oostenrijkse dames bij me zitten. De communicatie tussen die 2 doet me aan de Fabeltjeskrant denken, Truus de mier en een van die hamsters. In stilte geniet ik van hun gesprekken. Als de bus niet op tijd is, en er rijdt er een voorbij zonder te stoppen slaat de onrust, angst toe, net voordat die omslaat in paniek stopt de bus....pfffft. Voor de derde keer kom ik over het zelfde stuk. Nu op de snelweg die door tunnels, viaducten en uitgehakte wegen de wandelwegen talloze keren kruist. Er maakt zich een soort onthechting van mij meester. Ik bezie het landschap waarvan ik zo ben gaan houden, en de mooie plekjes die me soms stil hebben gemaakt aan me voorbij razen. Zo lijkt het ook vaak in mijn leven te gaan, zo bezig met ergens te komen, dat ik niet zie waar ik ben. Terwijl het in het leven gaat om ergens te zijn, niet om ergens te komen.
Lui dit was het voor vandaag, misschien voor deze reis, misschien voor altijd. Maar misschien klim ik nog een keer in de iPad, wie weet, allemaal in de toekomst besloten
Bedankt voor jullie aandacht en attente berichtjes, vragen en suggesties. Ik zal blij zijn jullie weer "in het echt" te ontmoeten.
Peter
-
10 September 2014 - 18:30
Eric Groenen:
Peter,
Goede reis.........
Eric -
10 September 2014 - 19:01
Marian:
Peter, ik denk dat je een mooie reis gemaakt hebt met een mooi begin en een goed en fijn einde.
Ik hoop dat je thuis samen met Annelies verder reist.
Dankjewel voor je reisverslagen.
Liefs marian -
10 September 2014 - 19:29
Ben:
Peter, fijne reis, met een rugzak vol mooie herinneringen en emoties.
Wel thuis. -
10 September 2014 - 19:50
Maria:
Hoi Peter,
zoals je zei: deze droom kun je onderbreken en op een ander moment of op een andere manier weer afmaken.....doorlopen met een constant dillema en ongerustheid is geen fijne droom meer.
Goeie terugreis, sterkte onderweg en heel veel sterkte ook voor Annelies en vooral beterschap. Fijn jullie weer terug te zien in ons straatje. -
10 September 2014 - 20:49
Henk&Truus:
Peter.... Deze voetreis die je met veel voldoening,inzet en ontdekkingen ,hebt gemaakt,kun je met veel vreugde naar terugkijken .
Goede reis terug naar Doornenburg. En alle goeds voor Annelies.
Dank voor alle mooie verhalen en foto's -
10 September 2014 - 21:55
Ellen:
Ha Peter,
Eind goed, al goed.
Dankjewel voor je mooie verhalen. Groetjes en tot ziens!
-
10 September 2014 - 22:44
Marjo:
Tis goed zo!
Vrede en alle goeds
Marjo -
11 September 2014 - 19:26
Perry Rommens:
Hoi Peter
Een goede terug reis toegewenst.
Ik heb je reisverslagen met plezier gelezen en hierdoor een impressie gekregen wat je zoal mee maakt.
Een goed besluit om je reis te annuleren en naar huis terug te keren.
Tot ziens bij Hans en Joze.
gr. Perry -
17 September 2014 - 23:38
Maarten:
Beste Peter
Dank voor het meereizen, heen en terug, in overvloed en overgave...
Alle goeds (voor) thuis.
Maarten -
15 Oktober 2014 - 15:31
Jan Van Zwam:
hoi Peet,
moest vandaag aan je denken tijdens het fietsen, weet niet meer waarom
ik wist van Hadiya dat je deze uitdaging aan wilde gaan
waarom ik daar nu pas aan denk ???
en toen ik thuis kwam heb ik meteen gekeken en kwam je site tegen
fantastische reis, ga zeker alles nog lezen
ik hoop dat het goed met Annelies
gr Jan
Ps heb in Toscane stukje van de Via Francigena gefietst.
dit is ook zo'n route van het Engelse Canterbury naar Rome
misschien heeft dat me getriggerd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
