Naar het kippenhok van santa domino de la Calzada
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
30 Augustus 2014 | Spanje, Santo Domingo de la Calzada
Berichten vooraf:
Ik merk dat ik veel vreemde worden blijf gebruiken in mijn berichten. Dat komt doordat de iPad soms zelf meedoet, en dan "denkt" hij zal dat wel bedoelen, en dan vult ie iets in. Daarnaast maak ik natuurlijk tikfoutjes. Maar och dat overkomt me ook in mijn mail. Zo ben ik aan het touwtrekken met ambtenaar houterman over een bouwvergunning. Daarover mailde ik Anne dat ik "aan houtwormen (in plaats van houterman) ghebbgemeld dat ik eerst wil weten of er meerkoeten (in plaats van meerkoeten) zijn. Dus vanuit dat perspectief valt het allemaal mee.
Daarnaast heb ik in een van de reisverslagen de draak gestoken met een bedelaar, die als primaire levensbehoefte telecommunicatie had, maar wat te denken van een gek die een iPad van 1 kilo 800 km meesjouwt, om contacten met zijn thuisfront als een soort navelstreng te behouden. Enige zelfspot past me dus wel.
Het gaat Anne weer wat beter, langzaam vooruit. Het lucht me op als ik dat hoor in ons dagelijkse telefoongesprek.
Tot slot heb ik jullie reacties nog eens teruggelezen, jullie pikken er soms dingen uit die ik niet bedoelde, of niet dacht te bedoelen. Ze geven me weer extra denkvoer!
Gister
We hebben met 4 mensen gekookt in de keuken van de albergue. Het was heerlijk. Tijdens het eten blijkt IT-bedrijf verhalen dat iedereen zo zijn eigen rugzak mee heeft. Mijn tafelgenoten (later sluiten er nog 2 bij aan) zijn allemaal 30ers, die na een vooral in hun leven op zoek zijn naar de essentiële zaken in hun leven. Begrippen als mindfull, zoeken naar de essentie, geld hielp me niet, ik heb een aantal vragen die ik moet oplossen werden veel gehanteerd. We spreken af de volgende dag om 7 uur samen te ontbijten, en verder te wandelen.
Vandaag
Ik dacht dat we die afspraak hadden gemaakt, maar om 7 uur zijn we maar met zijn vieren, en het merendeel heeft al ontbeten. Ik ontmoet Roger, de Belg waarmee ik inmiddels leuke gesprekken heb gevoerd. Hij gaat naar huis omdat hij behoorlijk ziek is. Dat vind ik jammer, zowel voor hem, hij is diep teleurgesteld, alsook voor het missen van de leuke contacten. We wandelen met 4 weg, en lopen naar Ciruena. Gister was de grond donkerrood, hier veel meer crèmekleurig. Wonderlijk dat ineens de druiven de druiven veel minder worden, en dan na een volgende heuvel verdwenen zijn. Er zijn overigens blijkbaar 2 soorten, hoogopgaande, die geleid worden langs draden en een soort "kruupmarraak" druivensoorten, die veel meer over de grond hangt. Maar ja, dat is mijn interpretatie, misschien is de wijnboer van de kruupmarraak druif meer een "ikklooimarwatan" boer. Zo komen de misverstanden in de wereld.
We lopen door een golvend landschap waar alleen graan heeft gestaan. Je kunt ver kijken, enz je ziet ons wandelpad in de verte over de heuvels slingeren. Mooi om te zien.
Gister bleek dat er toch konijnen moeten zijn, want de nieuwe aanplant van druiven en olijven wordt beschermd met een plastic buis. Vandaag (het is zaterdag) zie ik in het glooiende landschap wel 10 jagers die soms ieder wel met 3 honden op jacht zijn. Ze hebben in mijn ogen heel groot jachtgeweer bij zich. Uiteindelijk lukt het er een aan te spreken, ze jagen op kakwartels (hij heeft er 4 geschoten) en nee, konijnen daar jaag je in de winter op. Toch blijft het een landschap met erg weinig dieren.
In Cureuna koffie, lekker die espresso hier. De groep komt weer bijbeltaal, en zelfs de 2 die 7 uur niet haalden verschijnen. We wandelen verder naar Santo domino de la Calzada, via een lange afdaling, terwijl je het stadje al in het dal ziet liggen. In de kathedraal daar worden een haan en een kip gehouden naar aanleiding van een oude volksoverlevering (zoek zelf maar op op internet). De gele afstand is maar 16 km, dus om 12 uur ben ik in de herberg. Vanochtend hadden we afgesproken daar te overnachten voor hen die verder trekken, (2 moeten er naar huis) Ik zoek de albergue en check in. De ontvangst is echt hartelijk. Ik ga douchen en als ik die zwerver in de spiegel zie, besluit ik hem met een scheermes te lijf te gaan, dat valt nog niet mee, maar de foto's spreken voor zich. Als ik beneden kom blijkt dat de anderen toch besloten hebben verder te gaan. Grappig dat ik,een andere "waarde" aan een afspraak hecht. Mooi om te zien, en me voor te nemen me minder afhankelijk op te stellen ten opzichte van de groep, die kan binnen een dag helemaal uit elkaar vallen. Tevens plan ik. Of te veel, het wordt een volgende poging van me om minder te plannen en te kijken wat op mijn pad komt. Daarmee wordt uiteraard niet duidelijk wanneer ik in santiago aankom. Ik spreek overigens veel mensen die nog doorlopen naar finnisterre, lijkt me mooi om inde oceaan te zwemmen daar. Nou ja ik zie wel. Heb overigens een foto met volle bepakking toegevoegd, O slemp ik door de heuvels hier.
Ik doe wat boodschappen, en loop even over de markt, leuk om te zien, wat een drukte. Ik besluit mindfull of zou je moeten zeggen mondvol te lunchen met een heerlijk stokbrood, Spaanse schimmelkaas, gedroogde worst en een beker thee. Ik neem de tijd.
Oh ja, nu heb ik vele soorten worst gevonden, mijn idee dat Spanje een land van gedroogde worst was, is dus toch nog niet O gek. Lang leve de choriso!
Dawastie voor vandaag lieden
Pé
Enne, nou klopt mijn plek op de kaart weer!!
Ik merk dat ik veel vreemde worden blijf gebruiken in mijn berichten. Dat komt doordat de iPad soms zelf meedoet, en dan "denkt" hij zal dat wel bedoelen, en dan vult ie iets in. Daarnaast maak ik natuurlijk tikfoutjes. Maar och dat overkomt me ook in mijn mail. Zo ben ik aan het touwtrekken met ambtenaar houterman over een bouwvergunning. Daarover mailde ik Anne dat ik "aan houtwormen (in plaats van houterman) ghebbgemeld dat ik eerst wil weten of er meerkoeten (in plaats van meerkoeten) zijn. Dus vanuit dat perspectief valt het allemaal mee.
Daarnaast heb ik in een van de reisverslagen de draak gestoken met een bedelaar, die als primaire levensbehoefte telecommunicatie had, maar wat te denken van een gek die een iPad van 1 kilo 800 km meesjouwt, om contacten met zijn thuisfront als een soort navelstreng te behouden. Enige zelfspot past me dus wel.
Het gaat Anne weer wat beter, langzaam vooruit. Het lucht me op als ik dat hoor in ons dagelijkse telefoongesprek.
Tot slot heb ik jullie reacties nog eens teruggelezen, jullie pikken er soms dingen uit die ik niet bedoelde, of niet dacht te bedoelen. Ze geven me weer extra denkvoer!
Gister
We hebben met 4 mensen gekookt in de keuken van de albergue. Het was heerlijk. Tijdens het eten blijkt IT-bedrijf verhalen dat iedereen zo zijn eigen rugzak mee heeft. Mijn tafelgenoten (later sluiten er nog 2 bij aan) zijn allemaal 30ers, die na een vooral in hun leven op zoek zijn naar de essentiële zaken in hun leven. Begrippen als mindfull, zoeken naar de essentie, geld hielp me niet, ik heb een aantal vragen die ik moet oplossen werden veel gehanteerd. We spreken af de volgende dag om 7 uur samen te ontbijten, en verder te wandelen.
Vandaag
Ik dacht dat we die afspraak hadden gemaakt, maar om 7 uur zijn we maar met zijn vieren, en het merendeel heeft al ontbeten. Ik ontmoet Roger, de Belg waarmee ik inmiddels leuke gesprekken heb gevoerd. Hij gaat naar huis omdat hij behoorlijk ziek is. Dat vind ik jammer, zowel voor hem, hij is diep teleurgesteld, alsook voor het missen van de leuke contacten. We wandelen met 4 weg, en lopen naar Ciruena. Gister was de grond donkerrood, hier veel meer crèmekleurig. Wonderlijk dat ineens de druiven de druiven veel minder worden, en dan na een volgende heuvel verdwenen zijn. Er zijn overigens blijkbaar 2 soorten, hoogopgaande, die geleid worden langs draden en een soort "kruupmarraak" druivensoorten, die veel meer over de grond hangt. Maar ja, dat is mijn interpretatie, misschien is de wijnboer van de kruupmarraak druif meer een "ikklooimarwatan" boer. Zo komen de misverstanden in de wereld.
We lopen door een golvend landschap waar alleen graan heeft gestaan. Je kunt ver kijken, enz je ziet ons wandelpad in de verte over de heuvels slingeren. Mooi om te zien.
Gister bleek dat er toch konijnen moeten zijn, want de nieuwe aanplant van druiven en olijven wordt beschermd met een plastic buis. Vandaag (het is zaterdag) zie ik in het glooiende landschap wel 10 jagers die soms ieder wel met 3 honden op jacht zijn. Ze hebben in mijn ogen heel groot jachtgeweer bij zich. Uiteindelijk lukt het er een aan te spreken, ze jagen op kakwartels (hij heeft er 4 geschoten) en nee, konijnen daar jaag je in de winter op. Toch blijft het een landschap met erg weinig dieren.
In Cureuna koffie, lekker die espresso hier. De groep komt weer bijbeltaal, en zelfs de 2 die 7 uur niet haalden verschijnen. We wandelen verder naar Santo domino de la Calzada, via een lange afdaling, terwijl je het stadje al in het dal ziet liggen. In de kathedraal daar worden een haan en een kip gehouden naar aanleiding van een oude volksoverlevering (zoek zelf maar op op internet). De gele afstand is maar 16 km, dus om 12 uur ben ik in de herberg. Vanochtend hadden we afgesproken daar te overnachten voor hen die verder trekken, (2 moeten er naar huis) Ik zoek de albergue en check in. De ontvangst is echt hartelijk. Ik ga douchen en als ik die zwerver in de spiegel zie, besluit ik hem met een scheermes te lijf te gaan, dat valt nog niet mee, maar de foto's spreken voor zich. Als ik beneden kom blijkt dat de anderen toch besloten hebben verder te gaan. Grappig dat ik,een andere "waarde" aan een afspraak hecht. Mooi om te zien, en me voor te nemen me minder afhankelijk op te stellen ten opzichte van de groep, die kan binnen een dag helemaal uit elkaar vallen. Tevens plan ik. Of te veel, het wordt een volgende poging van me om minder te plannen en te kijken wat op mijn pad komt. Daarmee wordt uiteraard niet duidelijk wanneer ik in santiago aankom. Ik spreek overigens veel mensen die nog doorlopen naar finnisterre, lijkt me mooi om inde oceaan te zwemmen daar. Nou ja ik zie wel. Heb overigens een foto met volle bepakking toegevoegd, O slemp ik door de heuvels hier.
Ik doe wat boodschappen, en loop even over de markt, leuk om te zien, wat een drukte. Ik besluit mindfull of zou je moeten zeggen mondvol te lunchen met een heerlijk stokbrood, Spaanse schimmelkaas, gedroogde worst en een beker thee. Ik neem de tijd.
Oh ja, nu heb ik vele soorten worst gevonden, mijn idee dat Spanje een land van gedroogde worst was, is dus toch nog niet O gek. Lang leve de choriso!
Dawastie voor vandaag lieden
Pé
Enne, nou klopt mijn plek op de kaart weer!!
-
30 Augustus 2014 - 17:59
Loek:
Ook een dagje niet hoeven denken kan je heel wat opleveren!!!
Loek -
30 Augustus 2014 - 19:06
Eric Groenen:
Peter,
Mooi sprookje van de kip en de haan.
Hoe gaat het met de voeten, al wat blaren opgelopen of valt het mee?
Ik heb niet het idee dat het echt afzien is of heb ik iets gemist?
Bon camino -
30 Augustus 2014 - 19:26
Ellen:
Sprookje... ? Een wónder... ;-) -
30 Augustus 2014 - 21:31
Joze:
He Pe, ik vind je verhalen elke dag weer leuk, ook de taalfouten.... Je kunt dan lekker zelf weten wat je wilt lezen. Jij zet ons zo aan het denken... Ik merk ook dat ik verslaafd raak aan je verhalen. Ik mis al dagen het 10 uur journaal! Loop lekker door en blijf vooral schrijven. Dikke knuffel uit een regenachtig Best. -
31 Augustus 2014 - 09:27
Joep En Marian:
Hoi Peter,
We zijn af en toe jaloers op het weer waarin je loop.Je zag het bij die dikke knuffel van Joze wel dat het hier
pet is.We hebben vanmiddag een bbq van de wilgenknotters en vrezen het ergste.Van die haan en die kip
zoek ik straks op,moet nu naar de kerk.Die hebben ze niet alleen in Spanje.Groeten van ons en succes
verder. -
31 Augustus 2014 - 13:00
Marian En Joep:
Hier nog een na gekomen reactie op de haan en
de kip,ik vraag Rome of ze jullie haan en kip ook
heilig kunnen verklaren.De eitjes smaken goed
daar zal het niet aan liggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
