In kleuren naar viana
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
27 Augustus 2014 | Spanje, Logroño
Eerst nog even terug komen op gister. Tijdens de wandeling kom ik een belg tegen die ik al een paar keer eerder gesproken heb. Hij wijst erop dat de kleuren prachtig zijn in de natuur, en dat die in de loop van de dag veranderen. Was mij ontgaan, dus ga ik daar morgen op letten denk ik.
We zitten voor de kerk te praten, en ik zie dat er om 20 uur een mis wordt opgedragen. Dat wil ik ook wel eens ervaren in Spanje. Ik ga dus snel wat boodschappen doen, kook mijn eten en ben om 20 uur in de kerk. Die is prachtig versierd. Heel erg veel krullen en sierlijke bogen, allemaal verguld. De mis kun je gegeven de vaste procedures volgen, ook al versta je er bijna niets van. Na de mis worden de pelgrims gezegend en krijgen we een kaartje met een gebed mee. Opvallend (zoals ik al eerder opmerkte) dat er veel mensen te laat komen, maar daar wordt niet op gereageerd. De kinderen hebben hier veel meer vrijheid, en kunnen zich best vrij door de kerk bewegen.
In de reacties wordt gevraagd of er sprake is van censuur in dit reisverslag. Wees gerust, niet meer dan zelfcensuur, waarvan je je overigens wel moet afvragen hoe ver die gaat. Daarnaast kunnen (of moeten) jullie je afvragen wat het waarheidsgehalte van het verhaal is. De Chinezen hebben een gezegde "de waarheid heeft vele gezichten" hier las ik ergens "de leugen heeft vele gezichten, de waarheid maar een". Wie het weet mag het zeggen, ikzelf voel het meest voor de Chinese zienswijze maar sta open voor debat. Maar het zou kunnen zijn dat ik gewoon een vakantiehuisje in Spanje heb gehuurd, en elke dag, luierend op de rand van het zwembad een mooi fantasieverhaal bij elkaar verzin en wat foto's van internet pluk. En jullie maar denken dat jullie vanuit je "luie stoel een beetje met mij mee reizen". Niets van dat alles, jullie zitten gewoon een drie stuiverromannetje te lezen met de werktitel peetnaarsantiago. Moet nog wel een pakkende echte titel bedenken voor de eerste druk. Suggesties?
Ik slaap als een os, en ondanks dat ik als 2e ga slapen, hoor ik,de andere 10 niet binnen komen, en in de ochtend zijn er al een paar weg, die ik niet hoorde gaan. Om 6.30 loop ik weg.
Dus naar aanleiding van die opmerking van de vlaming vandaag extra opletten op de kleuren. In het begin is het gewoon donker. Ik ben best snel los arcos uit, en loop met een lampje op mijn hoofd om de bewegwijzering te zien. Dat valt niet altijd mee. Het is nu nog wel redelijk koel, maar in korte broek en t shirt is het goed te doen. Om 7.30 (nadat de eerste vogels hebben gefloten) komt de zo'n boven de Kim. In de periode vooraf krijgt het landschap langzaamaan profiel, in glooiing en In beplanting door donkere en lichtere vlekken. Als de zon boven de Kim komt geeft het strijklicht een bijzondere sfeer aan het landschap. Doordat de zo'n over de aarde strijkt krijgen de heuvels, maar ook de stoppels op het land, de druivenranken en de olijfbomen veel diepte, terwijl de kleuring nog wat achter blijft. Naarmate de tijd verstrijkt en de zo'n hoger aan de onbewolkte hemel stijgt verandert het perspectief, worden de kleuren voller, en kun je verder zien. Wel blijven de bergen de hele dag in een waas gehuld. In de middag, als de zo'n om 12 op zijn hoogste punt staat vervlakken de kleuren. Mooi om zo te volgen.
Tijdens het wandelen krijg ik een belletje van de gemeente, de welstandscommissie ziet mijn voorstel voor een schuur niet zitten. Als ik Anne daarna bel spreken we af hoe we verder gaan. Het haalt me wel even helemaal uit mijn modus van "ervaren" en trekt me weer direct in het handelen. Grappig om zo naar te kijken, want dat half uur heb geen boom, horizon, of korenveld waargenomen.
Tijdens deze dag komen regelmatig de vragen die ik me gesteld heb voor de reis, boven water, en verdiepen. Wel fijn om te merken dat het meimeren helpt om de vraag scherp te krijgen. Ik heb thuis een steen meegenomen, en zal die ergens neerleggen, en daarbij afleggen wat niet meer passend is in mijn houding en gedrag op basis van de antwoorden op mijn vragen. Er tekent zich inmiddels wel een en ander af, delen ervan heb ik inmiddels omarmd, maar "ik ben nog niet toe" aan het hele antwoord dat zich lijkt af te tekenen.
Tijd voor een ontbijt, 9 uur. Ik vind een plek voor een groot stuk bos. Als ik zit te genieten van mijn brood met kaas steekt de wind op, en de bomen (pijnbomen) ruisen heel mooi. Grappig, pijnbomen langs de camino denk ik, ik ga meteen op zoek naar het kreupelhout. Kun je waarschijnlijk goede wandelstokken van maken ;-).
Naast kleuren wordt deze wandeling getekend met geuren. Ik merk dat soms er een heerlijke zweem van bloemen of kruiden voorbij komt. Dat doet me plezier. Soms loop je hier gewoon te snuiven. Helaas is het ook zo dat de wandelaars op bepaalde plekken (waar de beschutting het grootst is) boodschappen achterlaten die ook geuren, maar in plaats van zweem zou ik dan toch de term walm willen hanteren.
Er staan veel bramen langs het pad, soms stop ik even om er wat te plukken. Ze zijn in vergelijking met de Nederlandse klein, maar heerlijk zoet. Uiteraard pluk ik alleen in walmvrije zones en boven navelhoogte.
De tweede etappe loopt voorspoedig. Deze route kent relatief weinig klimmen en dalen. Ik heb de indruk dat mijn tempo op de vlakke stukken behoorlijk omhoog is gegaan de laatste dagen. Het loopt gewoon lekker. Ook de rugzak, die ik toch al niet zo voelde, voelt nu nog beter. Om 11 uur ben ik al in viana. De albergue gaat pas om 12 uur open, en ligt tegen de ruïne van een kerk aan. Ik eet dus maar een broodje, en geniet van het uitzicht (viana ligt op de rand van een flinke heuvel) prachtig vergezicht, maar de bergen in de verte blijven wat in mist gehuld.
Om 12 inschrijven, een prima bed, douche en keuken. Na de douche kijk ik eens goed naar mijn gezicht, ik ben volgens mij niet afgevallen. Als dat zo is, dan is het lopen van de weg naar santiago minder slopend dan een huis bouwen en verhuizen. Dan moeten we in ons westers concept dat misschien maar meer verheffen als een "bedevaart". Overigens heb ik deze wandeling zo gepland, dat ik thuis 3!!! Bedevaarten mis, want er verhuizen in september 3 kinderen. Deze opmerking maakt dat verhaal over vakantiehuisje en luieren op de rand van het zwembad overigens weer veel aannemelijker hè!
Het is nu 15.30 en ik stap nog even naar buiten
Oh ja op het kaartje staat logrono, daar ben ik nog 15 km vandaan (peuleschilletje)
Adios
Pé
We zitten voor de kerk te praten, en ik zie dat er om 20 uur een mis wordt opgedragen. Dat wil ik ook wel eens ervaren in Spanje. Ik ga dus snel wat boodschappen doen, kook mijn eten en ben om 20 uur in de kerk. Die is prachtig versierd. Heel erg veel krullen en sierlijke bogen, allemaal verguld. De mis kun je gegeven de vaste procedures volgen, ook al versta je er bijna niets van. Na de mis worden de pelgrims gezegend en krijgen we een kaartje met een gebed mee. Opvallend (zoals ik al eerder opmerkte) dat er veel mensen te laat komen, maar daar wordt niet op gereageerd. De kinderen hebben hier veel meer vrijheid, en kunnen zich best vrij door de kerk bewegen.
In de reacties wordt gevraagd of er sprake is van censuur in dit reisverslag. Wees gerust, niet meer dan zelfcensuur, waarvan je je overigens wel moet afvragen hoe ver die gaat. Daarnaast kunnen (of moeten) jullie je afvragen wat het waarheidsgehalte van het verhaal is. De Chinezen hebben een gezegde "de waarheid heeft vele gezichten" hier las ik ergens "de leugen heeft vele gezichten, de waarheid maar een". Wie het weet mag het zeggen, ikzelf voel het meest voor de Chinese zienswijze maar sta open voor debat. Maar het zou kunnen zijn dat ik gewoon een vakantiehuisje in Spanje heb gehuurd, en elke dag, luierend op de rand van het zwembad een mooi fantasieverhaal bij elkaar verzin en wat foto's van internet pluk. En jullie maar denken dat jullie vanuit je "luie stoel een beetje met mij mee reizen". Niets van dat alles, jullie zitten gewoon een drie stuiverromannetje te lezen met de werktitel peetnaarsantiago. Moet nog wel een pakkende echte titel bedenken voor de eerste druk. Suggesties?
Ik slaap als een os, en ondanks dat ik als 2e ga slapen, hoor ik,de andere 10 niet binnen komen, en in de ochtend zijn er al een paar weg, die ik niet hoorde gaan. Om 6.30 loop ik weg.
Dus naar aanleiding van die opmerking van de vlaming vandaag extra opletten op de kleuren. In het begin is het gewoon donker. Ik ben best snel los arcos uit, en loop met een lampje op mijn hoofd om de bewegwijzering te zien. Dat valt niet altijd mee. Het is nu nog wel redelijk koel, maar in korte broek en t shirt is het goed te doen. Om 7.30 (nadat de eerste vogels hebben gefloten) komt de zo'n boven de Kim. In de periode vooraf krijgt het landschap langzaamaan profiel, in glooiing en In beplanting door donkere en lichtere vlekken. Als de zon boven de Kim komt geeft het strijklicht een bijzondere sfeer aan het landschap. Doordat de zo'n over de aarde strijkt krijgen de heuvels, maar ook de stoppels op het land, de druivenranken en de olijfbomen veel diepte, terwijl de kleuring nog wat achter blijft. Naarmate de tijd verstrijkt en de zo'n hoger aan de onbewolkte hemel stijgt verandert het perspectief, worden de kleuren voller, en kun je verder zien. Wel blijven de bergen de hele dag in een waas gehuld. In de middag, als de zo'n om 12 op zijn hoogste punt staat vervlakken de kleuren. Mooi om zo te volgen.
Tijdens het wandelen krijg ik een belletje van de gemeente, de welstandscommissie ziet mijn voorstel voor een schuur niet zitten. Als ik Anne daarna bel spreken we af hoe we verder gaan. Het haalt me wel even helemaal uit mijn modus van "ervaren" en trekt me weer direct in het handelen. Grappig om zo naar te kijken, want dat half uur heb geen boom, horizon, of korenveld waargenomen.
Tijdens deze dag komen regelmatig de vragen die ik me gesteld heb voor de reis, boven water, en verdiepen. Wel fijn om te merken dat het meimeren helpt om de vraag scherp te krijgen. Ik heb thuis een steen meegenomen, en zal die ergens neerleggen, en daarbij afleggen wat niet meer passend is in mijn houding en gedrag op basis van de antwoorden op mijn vragen. Er tekent zich inmiddels wel een en ander af, delen ervan heb ik inmiddels omarmd, maar "ik ben nog niet toe" aan het hele antwoord dat zich lijkt af te tekenen.
Tijd voor een ontbijt, 9 uur. Ik vind een plek voor een groot stuk bos. Als ik zit te genieten van mijn brood met kaas steekt de wind op, en de bomen (pijnbomen) ruisen heel mooi. Grappig, pijnbomen langs de camino denk ik, ik ga meteen op zoek naar het kreupelhout. Kun je waarschijnlijk goede wandelstokken van maken ;-).
Naast kleuren wordt deze wandeling getekend met geuren. Ik merk dat soms er een heerlijke zweem van bloemen of kruiden voorbij komt. Dat doet me plezier. Soms loop je hier gewoon te snuiven. Helaas is het ook zo dat de wandelaars op bepaalde plekken (waar de beschutting het grootst is) boodschappen achterlaten die ook geuren, maar in plaats van zweem zou ik dan toch de term walm willen hanteren.
Er staan veel bramen langs het pad, soms stop ik even om er wat te plukken. Ze zijn in vergelijking met de Nederlandse klein, maar heerlijk zoet. Uiteraard pluk ik alleen in walmvrije zones en boven navelhoogte.
De tweede etappe loopt voorspoedig. Deze route kent relatief weinig klimmen en dalen. Ik heb de indruk dat mijn tempo op de vlakke stukken behoorlijk omhoog is gegaan de laatste dagen. Het loopt gewoon lekker. Ook de rugzak, die ik toch al niet zo voelde, voelt nu nog beter. Om 11 uur ben ik al in viana. De albergue gaat pas om 12 uur open, en ligt tegen de ruïne van een kerk aan. Ik eet dus maar een broodje, en geniet van het uitzicht (viana ligt op de rand van een flinke heuvel) prachtig vergezicht, maar de bergen in de verte blijven wat in mist gehuld.
Om 12 inschrijven, een prima bed, douche en keuken. Na de douche kijk ik eens goed naar mijn gezicht, ik ben volgens mij niet afgevallen. Als dat zo is, dan is het lopen van de weg naar santiago minder slopend dan een huis bouwen en verhuizen. Dan moeten we in ons westers concept dat misschien maar meer verheffen als een "bedevaart". Overigens heb ik deze wandeling zo gepland, dat ik thuis 3!!! Bedevaarten mis, want er verhuizen in september 3 kinderen. Deze opmerking maakt dat verhaal over vakantiehuisje en luieren op de rand van het zwembad overigens weer veel aannemelijker hè!
Het is nu 15.30 en ik stap nog even naar buiten
Oh ja op het kaartje staat logrono, daar ben ik nog 15 km vandaan (peuleschilletje)
Adios
Pé
-
27 Augustus 2014 - 17:11
Ted:
Te laat komen in het huis van God! Hm, dat moet een opmerking van een Nederlander zijn, want die regelen graag alles, liefst in normen en waarden. Je komt natuurlijk nooit te laat in het huis van God, je bent er op tijd en gaat wanneer het je behaagt; dat geeft pas een goed gevoel. Overigens van Italie tot aan Harlem (NY) lopen mensen tijdens de dienst in en uit zonder dat het anderen stoort.
Peet in een vakantiehuisje aan het zwembad! Ik denk dat dat voor jou meer afzien is dan lopen naar Santiago; de hele dag niets doen, over het weer praten, even een krantje halen in joggingpak; geloof er niet in.
Titel voor de eerste druk: Peet in andere sferen! Aan jou de schone taak om er hogere sferen van te maken.
Veel plezier onderweg!
Ted -
27 Augustus 2014 - 20:57
Joanne:
Hoi pap,
Leuk om je reisverslagen te lezen, ook goed om te zien dat je k
Langzaam tot stilstand of wellicht tot normale snelheid van denken komt.
Al die vragen houden je wel bezig maar je hoeft niet alle antwoorden te vinden. Vind de suggestie van Ted hierboven wel een goede, en ben het met hem eens dat een vakantiehuisje voor jou een grotere uitdaging zal zijn dan wat je nu doet.
Toke heeft morgen haar laatste werkdag (pre pensioen), vroef of ze het lastig vond om niet meer te hoeven werken, ze gaf aan eigenlijk zo een strakke weekplannign te hebben en haar inmiddels gepensioneerde man ook, dat het omachakelen naar tijd en ruimte wel een uitdaging was. Heb geadviseerd om naar santiago te lopen maar vond ze wat te intensief. Dit omdat jij nu tot rust komt en je ritme van planning, overweging en actie aan het loslaten bent.
Veel plezier weer morgen en geniet van alle interessante mensen en gesprekken. -
27 Augustus 2014 - 22:26
Ellen:
Hoi Peter,
Wat een prachtig verhaal weer, ik lees ze allemaal met heel veel plezier. Dankjewel.
Wat denk je veel! Mooi dat je vandaag met kleuren en geuren gelopen hebt.
Ik denk dat het ook heerlijk is om met je hart te lopen.
Ultreia ;-) -
28 Augustus 2014 - 08:10
Jacques :
Hoi Peter,
Mooi dat we je via je verhalen kunnen volgen. Door je schrijfstijl zijn je verslagen prettig om lezen, moet je inderdaad wat mee doen, met dat talent ; )
Mooi om te lezen dat je steeds meer één met de natuur aan het worden bent, en dat je steeds meer bewust met je zintuigen waarneemt. Inmiddels ben je dus ook al toe aan de vragen die je voor jezelf wil beantwoorden en heb je voldoende ruimte om hier bij stil te staan en te overdenken.
Nu heeft iedereen ook recht op zijn eigen waarheid (met hoeveel gezichten dan ook), maar luierend aan de rand van een zwembad lijkt mij ook meer een strafexpeditie voor jou!
Mooie symboliek met jouw steen, ik heb wel ooit geleerd dat je een steen ook eerste "welkom" moet heten........
Geniet van je reis en je ontmoetingen en van je inzichten!
en blijf schrijven!
jacques
-
28 Augustus 2014 - 15:02
Peet ("grote Broer"):
Leuk om je belevenissen te volgen Peet (leuk om jou ook Peet te noemen trouwens) ik lees het met plezier, al zijn het soms wel hele lappen tekst, maar ja , er komt natuurlijk elke dag heel wat op je (geestelijke) pad en je hebt er een zee van tijd voor. Zelf denk ik dat je jezelf meer bewust bent van alles wat erom je heen gebeurt, zelfs de kleinste details kunnen je tot overpeinzingen brengen. Zelf vind ik dat een hoger bewustzijn de tijd vertraagt, ervaar jij dat ook zo? Ik heb nog even nagedacht wat de titel van je eerste druk zou kunnen zijn, “De Steen der verlichting” leek mij wel een passende titel en is denk ik ook een beetje een metafoor van datgene je allemaal meemaakt op je reis. Verder denk ik dat wanneer je terug bent in het altijd pittoreske Doornenburg, niet alleen een reis te voet hebt afgelegd van tig km, maar ook 59 jaar naar “binnen” bent gereisd en dat alles in een tijdsbestek van pakkumbeet 2 maanden. Zelf vind ik dit een grappige constatering. Ik betrap mezelf er op dat ik door elke dag je verhaal te lezen zelf ook bewuster word van de dingen om me heen, met name in de pauzes wanneer ik ‘s middags 3 kwartier in het bos loop ervaar ik ook een soort van mini pelgrimstocht. Je brengt zowaar iets goeds in me naarboven. Gisteren ben ik trouwens begonnen aan mijn1e Yoga op de nieuwe locatie, waarbij ik vastgesteld heb dat ik tot een diepere ontspanning kom dan voorheen, de oefeningen zijn trouwens wel intensiever en bij de docent word je al Zen als ze begint met praten.
Zo…. Genoeg geleuterd voor vandaag, oja…. Nog een laatste vraagje van deze eenvoudige sterveling, hoeveel km heb je inmiddels in de benen zitten? Ik hoor het graag.
Groetjes Peet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
