Over de siera del perdon
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
24 Augustus 2014 | Spanje, Pamplona
Uitstekend geslapen en een Frans ontbijt in noord Spanje in een Duits hostel, hoe internationaal wil je? Zoals gewoon om 5.45 op en spullen pakken. Dat blijft elke keer goed nadenken wat heb ik nodig en wat niet. Ik verwacht vandaag warm weer, zonnebrand dus. Als ik aan het wandelen ben denk ik, oh ja, die zit dus nu zo ongeveer in het centrum van mijn spullen.
In deze refugo wordt je ontvangen als de verloren zoon en er wordt afscheid van je genomen alsof je de beste vriend bent. Ze zijn heel hartelijk en de locatie is uitstekend (Paderborn is een zusterstad van Pamplona, en daarom hebben ze van de gemeente een hus ter beschikking gesteld gekregen als refugo. Een probleem met hoog water in het voorjaar staat de onderste meter onder water, maar dan zijn er toch al weinig pelgrims.
Om 7 uur weg, dat is laat voor mijn doen, maar het ontbijt was goed en gezellig en de koffie ok. Als ik net de deur uit ben merk ik, hee want vreemd lege handen, oh ja je fles water en je stok nog even ophalen.
De wandeling voert me dwars door Pamplona, en dan via een buitenwijk waar ik een broodje koop langzaam de open vlakte in. Al in de verte kun je hele rijen met windmolens zien staan. Tijdens. Het eerste stuk kom ik de oud collega weer tegen, die even staat te twijfelen waarheen (net van te voren had ik zelf geconstateerd dt ik met een eigen route was begonnen,dus maar weer snel bij de anderen aangesloten). Er lopen zoveel mensen dat als je alleen loopt dat meestal foute boel is.
Langzaam slingert het pad (een soort steenslag en later grof grind) zich naar de voet van de siera del perdon. Dan begint de klim van deze heuvelrug die de scheiding tussen droog/warm midden Spanje en groen vochtig noord Spanje. Het zijn prachtige vergezichten, en het geeft een kick dat je dat allemaal op eigen kracht bereikt. Ik moet oppassen niet een prestatie neer te zetten (zoals zo vaak op z'n smits even aantonen dat ik het kan) maar gewoon genieten en de tijd nemen bedacht ik vannacht. Ik loop dus rustiger, neem de tijd om een kerkje in te gaan en rust langer. Die vragen uit die boeken houden me bezig, maar tegelijkertijd of inafwisseling geloof ik eigenlijk, filosofeer ik over hoe ik in het leven privé en het werk sta. Ik schrijf mijn inzichten maar eens op, dat helpt bij het doordenken.
Nadat ik op het hoogste punt in de siera ben, uitgebreid lunch met brood en chiriso uit Pamplona ik had gedacht (zonder dat ik weet hoe ik daarbij kom) dat noord Spanje veel gedroogde worst zou kennen, nou niet dus. Mar misschien onjuiste steekproef, deze week nog maar eens kijken. Ik poets voor het eerst mijn bril, terwijl ik glimlachend constateer dat ik dat normaal wel drie keer per dag doe, nu een keer in de drie dagen.
Na 11 uur begint het behoorlijk warm te worden, en ik besluit toch de zonnebranndcreme maar uit mijn rugzak te halen. Maar goed ook want even later is het laatste wolkje uit de lucht en stijgt de temperatuur en de zonintensiteit snel. Soms slaat je een warme walm van het asfalt tegemoet. Om precies 12 uur ben ik in muizenval, de kerk staat open, als ik naar binnen wil lopen zie ik net op tijd dat daar een mis aan de gang is, dan toch maar even niet.
Ik zie bramenstruiken en neem even de tijd er wat te plukken, ze zijn klein maar ook heerlijk zoet. Om 14 uur ben ik in puenta del reine, 23 km van Pamplona. Ik zoek de refugié, kan die niet vinden, en beland daarom net buiten de stad in een prima herberg. Uitzichtfoto's bijgesloten.
Na de douche kijk ik in de spiegel. Doordat ik me niet scheer is mijn zwerversfactor met punten gestegen, in concurreer nu met de beroeps die hier in grote getale zijn (gister zat er een voor de kerk te bedelen, een half uur later zag ik m achter de kerk met een blitse mobiel bellen, maar ja misschien is Telecommunicatie tegenwoordig een van de producten uit de eerste fase van maslov (als dat zo is, dan moeten we die inhoud periodiek ijken om te weten waar we ons in de fasen van maslov bevinden) ik dacht natuurlijk als provinciaal dat zwervers geen telefoons hebben. Grappig hoe je eigen overtuigingen je vast zetten, mijn definitie van zwerver is aan herziening toe (iets in de zin van " iemand zonder vaste woon of verblijfplaats, zonder inkomen, hongerig en in het bezit van kleding, hond en telefoon"). Ik maak er nu wel grapjes over maar ik zie ook een boel armoe.
Nou ja, lang verhaal, scheren dus, met mes en een vreemd ruikende olie (groot voordeel, weegt bijna niks) nadeel het werkt niet zo makkelijk als scheerzeep, dus het leek de martelgang van kromme Leendert wel, maar uiteindelijk..... Een snuit als een pas geboren baby (foto weer bijgesloten).
Zo dat was t voor nu, het is 16 uur, en ik loop zo even het stadje in denk ik. Punta la Reina kent het onderstaande kaartje niet, dus optisch blijf ik op mijn plek ;-)
In deze refugo wordt je ontvangen als de verloren zoon en er wordt afscheid van je genomen alsof je de beste vriend bent. Ze zijn heel hartelijk en de locatie is uitstekend (Paderborn is een zusterstad van Pamplona, en daarom hebben ze van de gemeente een hus ter beschikking gesteld gekregen als refugo. Een probleem met hoog water in het voorjaar staat de onderste meter onder water, maar dan zijn er toch al weinig pelgrims.
Om 7 uur weg, dat is laat voor mijn doen, maar het ontbijt was goed en gezellig en de koffie ok. Als ik net de deur uit ben merk ik, hee want vreemd lege handen, oh ja je fles water en je stok nog even ophalen.
De wandeling voert me dwars door Pamplona, en dan via een buitenwijk waar ik een broodje koop langzaam de open vlakte in. Al in de verte kun je hele rijen met windmolens zien staan. Tijdens. Het eerste stuk kom ik de oud collega weer tegen, die even staat te twijfelen waarheen (net van te voren had ik zelf geconstateerd dt ik met een eigen route was begonnen,dus maar weer snel bij de anderen aangesloten). Er lopen zoveel mensen dat als je alleen loopt dat meestal foute boel is.
Langzaam slingert het pad (een soort steenslag en later grof grind) zich naar de voet van de siera del perdon. Dan begint de klim van deze heuvelrug die de scheiding tussen droog/warm midden Spanje en groen vochtig noord Spanje. Het zijn prachtige vergezichten, en het geeft een kick dat je dat allemaal op eigen kracht bereikt. Ik moet oppassen niet een prestatie neer te zetten (zoals zo vaak op z'n smits even aantonen dat ik het kan) maar gewoon genieten en de tijd nemen bedacht ik vannacht. Ik loop dus rustiger, neem de tijd om een kerkje in te gaan en rust langer. Die vragen uit die boeken houden me bezig, maar tegelijkertijd of inafwisseling geloof ik eigenlijk, filosofeer ik over hoe ik in het leven privé en het werk sta. Ik schrijf mijn inzichten maar eens op, dat helpt bij het doordenken.
Nadat ik op het hoogste punt in de siera ben, uitgebreid lunch met brood en chiriso uit Pamplona ik had gedacht (zonder dat ik weet hoe ik daarbij kom) dat noord Spanje veel gedroogde worst zou kennen, nou niet dus. Mar misschien onjuiste steekproef, deze week nog maar eens kijken. Ik poets voor het eerst mijn bril, terwijl ik glimlachend constateer dat ik dat normaal wel drie keer per dag doe, nu een keer in de drie dagen.
Na 11 uur begint het behoorlijk warm te worden, en ik besluit toch de zonnebranndcreme maar uit mijn rugzak te halen. Maar goed ook want even later is het laatste wolkje uit de lucht en stijgt de temperatuur en de zonintensiteit snel. Soms slaat je een warme walm van het asfalt tegemoet. Om precies 12 uur ben ik in muizenval, de kerk staat open, als ik naar binnen wil lopen zie ik net op tijd dat daar een mis aan de gang is, dan toch maar even niet.
Ik zie bramenstruiken en neem even de tijd er wat te plukken, ze zijn klein maar ook heerlijk zoet. Om 14 uur ben ik in puenta del reine, 23 km van Pamplona. Ik zoek de refugié, kan die niet vinden, en beland daarom net buiten de stad in een prima herberg. Uitzichtfoto's bijgesloten.
Na de douche kijk ik in de spiegel. Doordat ik me niet scheer is mijn zwerversfactor met punten gestegen, in concurreer nu met de beroeps die hier in grote getale zijn (gister zat er een voor de kerk te bedelen, een half uur later zag ik m achter de kerk met een blitse mobiel bellen, maar ja misschien is Telecommunicatie tegenwoordig een van de producten uit de eerste fase van maslov (als dat zo is, dan moeten we die inhoud periodiek ijken om te weten waar we ons in de fasen van maslov bevinden) ik dacht natuurlijk als provinciaal dat zwervers geen telefoons hebben. Grappig hoe je eigen overtuigingen je vast zetten, mijn definitie van zwerver is aan herziening toe (iets in de zin van " iemand zonder vaste woon of verblijfplaats, zonder inkomen, hongerig en in het bezit van kleding, hond en telefoon"). Ik maak er nu wel grapjes over maar ik zie ook een boel armoe.
Nou ja, lang verhaal, scheren dus, met mes en een vreemd ruikende olie (groot voordeel, weegt bijna niks) nadeel het werkt niet zo makkelijk als scheerzeep, dus het leek de martelgang van kromme Leendert wel, maar uiteindelijk..... Een snuit als een pas geboren baby (foto weer bijgesloten).
Zo dat was t voor nu, het is 16 uur, en ik loop zo even het stadje in denk ik. Punta la Reina kent het onderstaande kaartje niet, dus optisch blijf ik op mijn plek ;-)
-
24 Augustus 2014 - 17:04
Marjo:
Ha broertje,
Nou je hebt weer een mooie baby face. Grappig als je de foto zo van onderaf van je gezicht neemt, ga je steeds mee op pa lijken. Hoewel ik niet denk dat die aan een pelgrimstocht begonnen zou zijn....dat zou eerder iets voor mam zijn.
Wat is het verbazingwekkend ik had me die pyreneeën heel anders voorgesteld, zeker niet dat er een vlakte met windmolens tussen zou zitten. Eigenlijk weet ik er niets van en dat blijkt maar weer.
Hier is het prima, we zijn nu anderhalve week thuis, maar er zijn al weer heel veel indrukken die ervoor zorgen dat de vakantie naar de achtergrond verdwijnt. Valt me ook op hoeveel mensen het zwaar voor de kiezen hebben, vooral prive. Natuurlijk komen ze er door heen, maar toch het stemt me niet vrolijk.
Genoeg weer om over na te denken dus, jij op je tocht en ik hier.
Morgen mooie dag en vergeet je water en je zoutpillen niet.
Warme knuffel, zussie -
24 Augustus 2014 - 17:13
Maria Geurts:
Ha Peter,
Wij kregen van Annelies de link naar je blog. Op 20 augustus realiseerden we ons dat je al weg was, dus geen goede wensen onzerzijds mee kunnen geven, maar ik denk dat je er wel genoeg hebt meegekregen.
Erg leuk om je verslagen, beschouwingen,hersenspinsels, etc. te lezen. Veel succes en geweldig dat je dit doet. Groetjes van Ben en mij -
24 Augustus 2014 - 21:24
Eric Groenen:
Peter,
Ik dacht dat je wel een selfie had gemaakt voordat je jezelf ging scheren, zo kennen we jou al. Goed dat je iedere dag schrijft. Het wandeltempo zul je moeten aanpassen anders ben je over 3 weken thuis i.p.v. Maanden.
Veel plezier en ook groeten van Ellen, bon Camino -
25 Augustus 2014 - 10:29
Harrald:
Hoi Peter,
Glad bekkie, maar ook een paar kilo minder? Staat je goed. Leuk om je berichten te lezen, mooie ervaringen om mee te nemen. Veel succes verder en nog veel plezier.
Groet,
Harrald -
25 Augustus 2014 - 15:07
Richard:
Hoi Peter,
Volgens mij heb je het goed naar je zin, terwijl je vooraf je bedenkingen nog had. Leuk om te lezen dat je zomaar de rest van de wandelaars volgt en dat de eigen weg niet altijd de juiste weg is :)
Blijf zo doorgaan en blijf ons op de hoogte houden van je belevingen. Heel leuk om je te volgen.
Succes en veel succes
Richard -
31 Augustus 2014 - 12:55
Theo Kamps:
Hallo Peter,
leuk te lezen dat het goed me je gaat , wordt zelfs een beetje jaloers!
veel succes en een behouden wandeling
Ook van Monique!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
