De weg naar zubiri
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
22 Augustus 2014 | Spanje, Zubiri
Gisteravond merkte ik de kilometers wel in het lijf, en lag al om 21 uur in bed na wat lezen voor de volgende route. Vooraf heb ik de kerk en de omgeving nog even bezichtigd. Een toonbeeld van het rijke roomse leven. Tegelijkertijd merk je dat deze omgeving erg getekend is door strijd, dat is in de gebouwen, maar ook in de verhalen in exposities te zien.
Om 6 uur worden we gewekt met een hymne van een aantal paters. Deze staan echter niet aan je voeteneinde, in pij gehuld, maar op een cd'tje. Moet meteen aan de leefregels van Benedictus denken, maar weet niet meer hoe het gebed bij de opening van de dag heet (zoeken we op). Hier is niet te ontbijten, dus dat koop ik onderweg. Om 6.30 uur sta ik buiten, het is nog bijna donker. Dat is niet zo erg, maar na een kwartier gaat het pad een donker bos in, en dan ben ik wel blij dat de mensen voor me een zaklantaarn in de hand hebben, die van mij zit diep in de rugzak (morgen dus even aan denken). Het gaat snel berg af, oppassen voor boomwortels in het halfduister. Er zijn nog niet veel mensen op weg. Op een gegeven moment wordt het wel erg rustig op de weg, en ik begin te twijfelen, loop ik nog wel goed? In de verte zie ik,een dorpje, daar naar toe. En de plek staat op de kaart, hier vind ik ook de officiële route weer terug. Ik kop eenvoud en kaas voor onderweg en trek verder. Ik dacht dat het vandaag alleen dalen zou zijn, maar er volgt een flinke klim. Daarna een forse daling, eerst met veel losse stenen en om je heen kijken is er niet bij, alleen goed naar je voeten kijken. Dan gaat het pad over ineen lange plaat van beton, daarmee is een gevaarlijke afdaling een middagje kuieren in stadspark geworden. Is misschien ook maar goed, want vanochtend zag ik dat mijn schoenenmerk hard sluiten. Straks eens even naar bever mailen, maar met dit schoeisel kom ik niet in santiago vrees ik. Het is veelal zwaar bewolkt en koel (hoewel in een t shirt prima te doen). Als de zo'n doorbreekt eet ik een half stokbrood. Nog nooit zo vaak een goede maaltijd gewenst gekregen, en ook nog nooit zo vaak bon camino gewenst. In de laatste etappe begint het te regenen,meest even miezer en dan echt goed, poncho aan, het is droog en wordt warm, poncho uit, het valt weer met bakken uit de lucht, poncho.... Bouw ja aan het eind van de route heb ik een techniek ontwikkeld om snel in en uit mijn regenkleding te komen. Om 13 uur sta ik in zubiri, vind snel een herberg. Kosten minimaal voorzieningen om. Alleen eten uiten de deur halen, en jammer geen internet. Maar in de plaatselijke kroeg bij heerlijke koffie is die er wel.
Om 6 uur worden we gewekt met een hymne van een aantal paters. Deze staan echter niet aan je voeteneinde, in pij gehuld, maar op een cd'tje. Moet meteen aan de leefregels van Benedictus denken, maar weet niet meer hoe het gebed bij de opening van de dag heet (zoeken we op). Hier is niet te ontbijten, dus dat koop ik onderweg. Om 6.30 uur sta ik buiten, het is nog bijna donker. Dat is niet zo erg, maar na een kwartier gaat het pad een donker bos in, en dan ben ik wel blij dat de mensen voor me een zaklantaarn in de hand hebben, die van mij zit diep in de rugzak (morgen dus even aan denken). Het gaat snel berg af, oppassen voor boomwortels in het halfduister. Er zijn nog niet veel mensen op weg. Op een gegeven moment wordt het wel erg rustig op de weg, en ik begin te twijfelen, loop ik nog wel goed? In de verte zie ik,een dorpje, daar naar toe. En de plek staat op de kaart, hier vind ik ook de officiële route weer terug. Ik kop eenvoud en kaas voor onderweg en trek verder. Ik dacht dat het vandaag alleen dalen zou zijn, maar er volgt een flinke klim. Daarna een forse daling, eerst met veel losse stenen en om je heen kijken is er niet bij, alleen goed naar je voeten kijken. Dan gaat het pad over ineen lange plaat van beton, daarmee is een gevaarlijke afdaling een middagje kuieren in stadspark geworden. Is misschien ook maar goed, want vanochtend zag ik dat mijn schoenenmerk hard sluiten. Straks eens even naar bever mailen, maar met dit schoeisel kom ik niet in santiago vrees ik. Het is veelal zwaar bewolkt en koel (hoewel in een t shirt prima te doen). Als de zo'n doorbreekt eet ik een half stokbrood. Nog nooit zo vaak een goede maaltijd gewenst gekregen, en ook nog nooit zo vaak bon camino gewenst. In de laatste etappe begint het te regenen,meest even miezer en dan echt goed, poncho aan, het is droog en wordt warm, poncho uit, het valt weer met bakken uit de lucht, poncho.... Bouw ja aan het eind van de route heb ik een techniek ontwikkeld om snel in en uit mijn regenkleding te komen. Om 13 uur sta ik in zubiri, vind snel een herberg. Kosten minimaal voorzieningen om. Alleen eten uiten de deur halen, en jammer geen internet. Maar in de plaatselijke kroeg bij heerlijke koffie is die er wel.
-
22 Augustus 2014 - 20:40
Ellen:
Ha Peter,
Heb de vorige stukjes doorgelezen en wat schrijf je leuk.
Eric en ik hebben afgelopen zomer het stuk van Vezelay naar Pamplona gereden, via St. Jean Pied de Port - speldje gekocht ;-) - dus dit eerste stuk wat je beschrijft is een beetje bekend.
Heel veel plezier! -
22 Augustus 2014 - 23:16
Marjo:
Ha broertje
Het zijn de lauden, het openingsgebed van de dag.
Je bent elke dag wel vroeg op weg, maar dan ben je ook weer op tijd op de plaats van bestemming. Knap hoor. Gelukkig is het niet al te warm en niet al te koud.
Zijn er zoveel mensen op weg die je gedag zeggen?
Het verbaast me niet dat er veel Nederlanders zijn. Zo'n tocht lopen is hier binnen een bepaalde groep erg populair. Gezien je opmerkingen roept het ook genoeg op om over na te denken.
Ik kijk uit naar je overpeinzingen van morgen.
liefs van Marjo stip0
-
23 Augustus 2014 - 08:05
Eric Groenen:
Peter,
Gisteren sms ontvangen en nu lekker in bed jouw waarbenjij aan het lezen. Ik ben niet de eerste die het leest, ik ben de 190ste, oftewel, ondanks dat je ver weg bent ben je nog steeds nadrukkelijk aanwezig, toch een kwaliteit!
Goed dat je dit dagboek bijhoud , mooie herinnering. Ik kan er van leren voor mijn tocht . Ik realiseer me inmiddels wel dat ik er maar over blijf praten maar nog geen meter heb gelopen, wordt hoogste tijd.
Ik blijf je volgen, bon camino
Eric
-
24 Augustus 2014 - 10:43
Jaap Krediet:
Ik ben even je reisverslagen aan het teruglezen en bij dit verslag overviel mij de gedachte: Op sommige plekken in de Pyreneeën lijkt het de Kalverstraat op zaterdagmiddag wel als ik lees hoeveel mensen je een smakelijke maaltijd toewensen.Ik had altijd het idee dat het stil en eenzaam was in de Pyreneeën en dat mensen daarom een pelgrimage gingen doen. Mediteren onderweg, op zoek naar jezelf. Slaat waarschijnlijk nergens op wat ik nu weer schrijf. Hieruit blijkt weer mijn gebrekkige kennis over de Pyreneeën in het bijzonder en het pelgrimeren in het algemeen, of andersom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
